Vergeleken met andere rock-acts, is het verfrissend dat The Quill zoveel mogelijk de gebruikelijke rockclichs probeert te vermijden. Zo zijn daar de teksten met een diepere betekenis, die ik helaas nog niet heb kunnen ontcijferen. Maar het Vrijheidsbeeld met het 'peace'-teken zal wel staan voor de hedendaagse missie van de VS om vrijheid en democratie te verspreiden. En The Quill kennende zal het wel met een stevige kritische kijk zijn. De uitstekende stem van Magnus Ekwall, die iedereen nu wel kent door zijn optreden op de laatste Ayreon, zorgt ervoor dat je in ieder geval zeker gaat nadenken over wat er nu precies bedoelt wordt.
Nog zo'n vermeden rockclich zijn de niet-gejatte gitaarriffs. Christian Carlsonn kiest ervoor zijn riffs te schrijven zonder te kijken wat er al geschreven is in het verleden. De gitaar vloeit lekker relaxed, zonder dat er extra gitaarlijnen zijn opgenomen. Dat te samen met de geoliede ritmesectie, maakt het muzikaal weer een feestje. De nummers zijn weer heerlijk spontaan opgenomenen en de 'groove' is vollop aanwezig. Atmospherische nummers ("Keep the Circle Whole", "Man In Mind") worden af en toe afgewisseld met iets snellere rockers ("Yeah", "Broken Man"), die uiteraard weer bol staat van de lichte Black Sabbath- en Led Zeppelin-invloeden. Ook bij fans van Audioslave zou The Quill het niet verkeerd doen. Dat zijn er al gauw zo'n miljoen, dus theoretisch zit het wel goed met het grote succes.
Tracklist:
1. Keep The Circle Whole
2. Yeah
3. Slave/Master
4. Broken Man
5. Man In Mind
6. Merciless Room
7. Trespass
8. Black
9. No Light On The Dark Side
10. Triumph Is A Sea of Flames
11. In The Shadows
12. Down
