Zanger Leo Jimnez en drummer Dani Prez van het al eerder besproken Saratoga bewijzen met hun tweede band Stravaganzza dat ze naast de gebruikelijke huis-tuin-en-keuken metal ook in staat zijn een geheel andere sound neer te zetten waarin weldegelijk ruimte is voor vernieuwing en waarbij ze zichzelf niet in een door tweelingbroeders bevolkt genre plaatsen.
Ondanks dat de voertaal nog steeds Spaans blijft is er in de muziek, die ik voor het gemak maar dark power metal zal noemen, ruimte voor invloeden van bands als Nevermore en zelfs Death. De standaard drumpartijen die veel bands in het heavy/power genre zo kenmerken maken hier gedeeltelijk plaats voor blastbeats, death metal beukpartijen en thrasherig geram, terwijl de bij Saratoga redelijk orthodoxe zangpartijen hier ingewisseld worden voor enigszins freaky keelgeluiden. Nog steeds zijn de Geoff Tate invloeden duidelijk hoorbaar, maar ditmaal klinkt het gegil niet meer euforisch, maar angstiger dan ooit, alsof de zanger door de Duivel zelf achternagezeten wordt.
Het basgeluid is te vergelijken met de nieuwe koers die Nightwish is ingeslagen, met een zware en metaalachtige klank, terwijl de gitaren net zo zwaar en heftig klinken als bij Nevermore. Naast al het gebeuk blijft er gelukkig ruimte over voor melodie dankzij het gebruik van een viool, een koor en enkele theatrale keyboard partijen. Dankzij de uitstekende productie zal het geheel als een alomvattend geheel uit je speakers knallen om je bij de strot te grijpen en je pas na een lang uur los te laten.
Mijn kennis van het Spaans is klein, maar door het gebruik van simpele titels die de lading volledig dekken (Pasin voor een ballad en Frustacin voor een gestresst nummer) kan ik de teksten in mijn eigen hoofd al goed genoeg vormgeven. De kritiek die ik bij Saratoga uitte over het feit dat er al honderden soortgelijke bandjes rondlopen in het genre is hier niet van lucht. Stravaganzza zet met deze plaat een sound neer die weinig andere bands zullen nadoen en verlaat zo de platgetreden paden om een eigen weg te scheppen waar ze vooralsnog vooraan lopen. Eindelijk weer eens een album wat ondanks de wortels in de power metal meerdere mensen zal aanspreken!
Tracklist:
1. Miedo
2. Esperanza
3. Impotencia
4. Arrepentimiento
5. Pasin
6. Odio
7. Frustacin
8. Desilusin
9. Soledad
10. Duda
11. Dolor
