Must have for fans of raw black metal!
Expect nothing but one of the most blasphemous and brutal Black Fucking Metal onslaughts ever unleashed on earth!!!
Dat zijn een paar dingen die men mij vol overtuiging in de oren tettert in de met mijn exemplaar van de promo van Manifest Blasphemy meegeleverde infosheet. En natuurlijk wordt dat soort dingen geroepen. Je moet je potentile cd-afnemers toch zien te overtuigen van het feit dat de aangeboden waar gekocht moet worden. Van een pak wasmiddel wordt immers ook gezegd dat het spul lekker ruikt en goed is voor het behoud van je kledij. De kans is aanwezig dat het wasmiddel stiekem toch stinkt en je sokken dus harder dan tevoren.
De uit Maleisi afkomstige rauwe black metalband Surrender Of Divinity maakt van mij een vrolijk en blij mens, met hun Manifest Blasphemy, want met regelmaat rammelt deze black zo hard dat ik moet uitkijken dat mijn kop niet uit elkaar klapt van de lach. Los van de kinderlijke speltechniek die de band hanteert is het niveau van songwriting zelf lager dan laag. Er openbaart zich niet n enkel goed idee, niets waarvan je zegt ach, op zijn tijd is het wel even lekker, dit cdtje. Louter slecht uitgevoerde clichs.
Begrijp me niet verkeerd, het hoeft natuurlijk niet altijd maar vlekkeloos en perfect te zijn, maar om kwaliteit als de nu gebodene te maskeren met de term rauwe black metal, is wat al te makkelijk. Zo kan iedereen het: je gilt wat, je ramt wat op een drumstel, zo onstrak als het maar kan, je maait de meest fantasieloze en simpele riffjes uit je gitaar en brult: Rauw! Cult! Ondergronds!
Mijn reet. De nummers 1 tot en met 6 en nummer 66 (ja!) vind ik niet slecht, ze zijn slecht. Blasfemie, ja, absoluut. Dit uitbrengen is blasfemie.
Tracklist:
1. Manifest Blasphemy
2. Consecration of the Heathen Messiah
3. Deglorification of the Dogs
4. Prophetic Tales of Armageddon
5. Satanic Storm
6. Rise of the Possessed Ones
66. Apocalyptic Catharsis
