Dan schaam je je wel even als reviewer dat je deze band niet kent. Aan de andere kant, dit genre was nooit doorgebroken in Nederland en Vain scoorde in de VS maar n echte klapper in 1989 met de cd "No Respect". Daarna tourde de band de wereld over met Skid Row. Maar toen de rage voorbij was, modderde de band hopeloos nog wat aan tot 1996, met af en toe een naamsverandering. Het is pas geleden dat Davy Vain (bandleider, zanger & naamgever) de band nieuw leven ingeblazen heeft met "On The Line" als resultaat. Nog meer leuke Davy Vain-feitjes: met Steven Adler (ex-drummer van jeweetwel) speelde hij een tijdje in Road Crew, hij produceerde het debuut van Death Angel in 1987 en in 1982 woonde hij zelfs een tijdje in Nederland.
Als we kijken naar het hier en nu, dan heeft Vain zeker nog wel bestaansrecht. Want "On The Line" is een verdomd lekkere rockplaat geworden. "Running On Empty", "Drag Me" en "Slave" zijn de echt typische 'glammers', terwijl "So Free Now" een ode is aan AC/DC. De drie ballads verschillen genoeg van elkaar om te boeien, waarvan het erg langzame en bluesy "Turn To Sand" de mooiste is. Een zwakte van de meeste rockers is echter dat ze niet weten wanneer ze moeten stoppen. Als een nummer eigenlijk wel klaar hoort te zijn, gaat het nog een minuutje door waardoor het nt te langdradig wordt.
Guns 'N Roses moet eindelijk terugkomen, Velvet Revolver is succesvol gebleken, de Motley Cre-reunie is geslaagd gebleken en Poison, Skid Row La Guns en anderen zijn nooit gestopt met cd's maken. Dus waarom zou Vain daar niet een graantje van meepikken? Als ze nou een slechte cd hadden afgeleverd, misschien dan. Maar dat is "On The Line" dus niet geworden.
Tracklist:
1. Running on empty
2. So free now
3. Drag me
4. Last sin
5. On the line
6. Turned to sand
7. Lie for love
8. Cover me (just one more time)
9. Slave
10. Keep shining on
