Grote kans dat het Fear Of Eternity is, album Spirit of Sorrow.
Om de muziek van het Italiaanse eenmansproject Fear Of Eternity vooraf enigszins te kunnen plaatsen, lijkt mij een vergelijking met de meest kalme stukken van Aspera Hiems Symfonia van Arcturus mij geen verkeerde. Atmosferische black metal, zogezegd. Keyboards overheersen, je hoort ook een gitaar, maar die heeft niet meer dan een begeleidende rol, en een drumcomputer completeert de muziek. Een wat raspende krijsachtige stem komt er uit de strot van de man achter het geheel, de heer Andrea Tilenni.
En sloom dat ik deze cd vind!
De meeste keyboardriedeltjes doen me denken aan muziek die je hoort in Duitse krimis uit de jaren tachtig, zoals Der Alte of Derrick, op een moment dat er een beeld komt van een rouwende vrouw in tranen, wier echtgenoot gisteren is vergiftigd. De vrouw staart naar buiten en wij kijkers aanschouwen haar van buiten het huis, door een drijfnat en half beslagen raam, want het plenst van de regen. Een en al droevenis en wanhoop.
Atmosphere that spirals into utter despair, zegt een citaat op de promo cd die ik beluister, en om eerlijk te zijn kan ik mij in die tekst wel vinden, want wanhoop hoor je wel degelijk. Maar dan op een manier die mij veel te simpel en saai is.
De wanhoop kabbelt maar voort, langzaam simpel saai zonder spanning om doodmoe van te worden.
Conclusie: je kan deze muziek best draaien, maar ga er niet even lekker voor zitten. Ga wat doen, houd de muziek op de achtergrond en zorg dat je je er niet al te bewust van bent dat je dit draait. Fluit lekker mee met de deuntjes en zorg dat je in gn geval ontwaakt uit je roes van totale tevredenheid! Want als je op de muziek gaat letten, wordt ie stront- en strontvervelend.
Tracklist:
1. Staring at the Dark
2. A Torrent in My Veins
3. Atrocious Pain
4. Silence's Fortification
5. Spirit Of Sorrow
6. Sad Dreams
7. That Rainy Day
8. Tormented Heart
