Dit album, uitgekomen, in 1999, betekende een ommezwaai in Machine Head's carri�re, alhoewel toch niet zo groot als sommigen dachten. De hip-hop invloeden waren in hun vorig werk ook al (zeer lichtjes) aanwezig, en Flynn besteede op "The more things change..." al wat meer aandacht aan z'n stem.

Opener "enter the phoenix" is gewoon een mooie geluidenstroom die al gauw "desire to fire" inzet...en hier kan men toch niet veel over klagen...dat Machine Head blindelings de nu-metal weg op is gegaan, wordt hiermee onmiddellijk van de kaart geveegd, Ross Robinson achter de knoppen of niet. "Nothing left", het daaropvolgende liedje, is onmiddellijk, dankzij het sublieme middenstuk, een hoogtepunt van het album (en ook live is het een kraker van een song).

De volgende song "the blood, the sweat, the tears" (waarbij die laatste live wordt veranderd in the beers) toont de progressie die Machine Head heeft ondergaan. Er zit veel groove in de strofes, mede door het (goede) samenspel tussen bas en drum. Ook het refrein bevat melodieuze delen, terwijl hier en daar de oude woede en agressie nog eens bovenkomt.

Leuk om te horen is "Message in a bottle", de The Police-cover. Het is niet het beste wat op de schijf staat, maar hoed af voor een band zoalzs Machine Head om dit te durven...ze maken er toch een vrij heavy versie van zonder het lied (in mijn ogen) oneer aan te doen.

Hoogtepunten voor mij zijn "Five", met een paar lekkere gitaarmelodie�n en stevig drumwerk; het opzwepende "I defy" met een oervet middenstuk en en het met een geniale intro gezegende "exhale the vile".

Afsluiter "The burning red" zullen sommige fans totaal kut vinden, en daar kan ik best inkomen, maar persoonlijk vindt ik het een zeer knap, origineel en uiterst gewaagd nummer, waarop trouwens wordt getoond dat Robb en co. getalenteerde songschrijvers zijn.

Het enige waar ik me aan erger op het album is de productie...bij een band zoals Korn vind ik Ross's productie schitterend (Life is Peachy klinkt ongelofelijk rauw en ongecontroleerd), maar voor een band zoals Machine Head mag alles wat netter en vetter klinken...maar met "supercharger" zitten ze qua productie weer op het goede pad.

Ik geef dit album een acht, want het is er opnieuw een dat tijd vraagt om te groeien...het is zeker heavy;, maar er zit net wat meer subtiliteit, melodie en groove in.

1. Enter the phoenix
2. Desire to fire
3. Nothing left
4. The blood, the sweat, the tears
5. Silver
6. From this day
7. Exhale the vile
8. Message in a bottle
9. I Defy
10. Five
11. The burning red