Ondanks dat de metereologische lente al begonnen is, het zonnetje op het moment van schrijven fel op mijn monitor schijnt, en er her en der al een tulp de grond uit komt zetten trapt Poema Arcanus je met hun nieuwe cd met een ferme gang weer diep de winter in. Telluric Manifesto heet het schijfje en drie jaar heeft het voor deze Chileense formatie geduurd om deze opvolger voor �Iconoclast� te maken. Een plaat die al wezenlijk verschilde van zijn voorganger 'Arcane XIII', en met Telluric Manifesto is dat niet anders. Men verrast wederom met een behoorlijk experimentele doom/death plaat.

Zoals gezegd is dit een behoorlijk experimenteel album geworden en ik had dan ook meerdere luisterbeurten nodig om er een beetje in te komen. De basis van de muziek is nog steeds doom/deathmetal, maar met deze omschrijving doe je het toch ernstig tekort. Uiteraard zijn er de typische doom/death ingredi�nten, de ultra zware riffs, soundtrack-achtige sfeerpartijen, piano en keyboard intermezzo�s en de lang uitgesponnen, en soms majesteus klinkende, nummers.
Maar Telluric Manifesto staat ook bol van de progressieve elementen. Vooral op het gebied van songstructuren, die hier en daar behoorlijk onorthodox zijn. Op vocaal gebied wordt er door zanger Claudio een vrij divers stemmenpalet uit de hoge hoed getoverd, van een diepe grunt naar My Dying Bride achtige uithalen en via Moonspell achtige vocalen naar vrij klassiek aandoende zangpartijen. Erg indrukwekkend wat deze man uit zijn strot weet te krijgen.
Hoogtepunten wat mij betreft zijn het erg afwisselende �Nihil� wat de hele essentie van Poema Arcanvs op dit album herbergt, en het van een heerlijk pakkende riff voorziene �Absinthe�.

Op het eerste gehoor is dit zeker geen prettige plaat om te luisteren, maar geef het wat tijd en �Telluric Manifestation� zal steeds meer van zijn geheimen prijsgeven. Prachtplaat.

Tracklist:
1. Dreamsectary
2. Circos
3. Nihil
4. sadiM
5. Absinthe
6. 51 % Dead
7. Promised Light
8. Stone And Magma
9. US