Massif valt een beetje in dezelfde hoek als bands als Bush en Creed, zeg maar de neo-grunge. Het verschil met die bekendere bands is echter dat Massif toch wat harder is. Enige hardrock en metal invloeden zijn toch ook duidelijk aanwezig in de aardig zware riffs en gitaarsolos. De grooves, zoals de band het zelf noemt, klinken in ieder geval best lekker. Het tempo van de nummers is redelijk divers; het gaat van een gematigd tempo naar redelijk snel.
Zanger Gunther Uytterhoeven heeft in ieder geval een stem die bij de muziek past. Hij doet me wat denken aan Layne Staley van Alice In Chains en Scott Weiland van de Stone Temple Pilots, maar jammergenoeg soms ook aan die vent van Creed, vanwege dat het hier en daar wat geforceerd klinkt. Het is echter niet te horen dat het Belgen zijn, want een accent kan ik er niet echt in bespeuren.
Massif heeft met Grooveyard zeker een aardig album afgeleverd, wat rock en grunge liefhebbers toch zeker moet aanspreken.
Tracklist:
1. In The Long Run
2. Grooveyard
3. Digging Up Dirt
4. Last Chance Blues
5. Thanks For Nothing
6. Gasoline
7. And The Gods Play On
8. Beatings
9. Fever
10. Hesitate Communicate
11. Outro