Gelukkig zegt een eerste indruk ook niet alles. Zo blijkt Demo(n)cracy meer diepgang te hebben dan ik aanvankelijk dacht en is het niet alleen metalcore, maar zo nu en dan ook neothrash wat de klok slaat. Het tempo ligt over het algemeen erg hoog en de moshparts zijn zeker niet schaars. Toch zij er ook genoeg momenten van rust terug te vinden.
I Dont Tolerate Whos Not Tolerant dat een aangename spanningsopbouw kent en tegen het eind aan explodeert en het melodieuze Disappear vormen de absolute hoogtepunten. De kracht van Kiju ligt in het feit dat eigenlijk niet n song hetzelfde klinkt. Dit zorgt ervoor dat ook na meerdere malen deze plaat gehoord te hebben het luisterplezier er niet minder om wordt. Dat betekent trouwens niet dat elk nummer even goed is. Zo loopt de band zichzelf op het met blastbeats overgoten Surf Diesel voorbij, doordat het tempo nt iets te hoog ligt en het geheel zodoende rommelig overkomt.
Geen dertien-in-een-dozijn metalcoreband dus, deze Italianen. Kiju laat met Demo(n)cracy een prima indruk achter waarbij vooral de diversiteit van de nummers een dik pluspunt is. Waarom tussen de tien reguliere songs en de twee bonustracks vier nummers van dertig seconden stilte zijn ingelast blijft echter een raadsel.
Tracklist:
1. Tag Your Bones
2. Inside
3. I Dont Tolerate Whos Not Tolerant
4. Deserve The Truth
5. Disappear
6. Seized By The Neck
7. Bean
8. Surf Diesel
9. Bullshit Handbook
10. Born Aborted
15. VI
16. Dog
