Soms iets te kalm en sereen naar mijn mening, daarnaast wordt de cleane zang na verloop van tijd behoorlijk monotoon. Dit werkt goed op de eerste paar nummers want de vocalen, die wat aan de latere Tiamat doen denken, passen goed bij de rest van de vaak ambient achtige atmosfeer van de muziek. Maar na verloop van tijd heb je het wel een beetje gehoord. Gelukkig wordt dit af en toe afgewisseld met onder andere Gregoriaans gezang. Een ander puntje van kritiek zijn de vele intermezzos tussen de nummers, die vooral bestaan uit Oosterse- en ambient geluiden. Hier had men er wat mij betreft wel een paar van weg mogen laten want het album wordt op deze manier wat langdradig. Het is echter zeker geen slecht album wat Canaan ons brengt en het is op zijn tijd erg sfeervol. Maar zoals gezegd wordt het op den duur door de geringe afwisseling in de nummers wat teveel van het goede. De cleane, en ietwat te nette productie helpt hierbij ook niet.
Fans van de latere Anathema en Tiamat zullen dit zeker kunnen waarderen, al is Canaan zeker geen kopie van deze bands, en mogen bij onderstaande beoordeling best 5 tot 10 punten optellen.
1. The wrong side of things
2. This world of mine
3. Sterile
4. The possible nowheres
5. Fragment #1
6. Senza una risposta
7. Fragment #2
8. Fragile
9. Fragment #3
10. In a never fading illusion
11. Just another noise
12. Il rimpianto
13. The unsaid words
14. Fragment #4
15. Never again
16. Nothing left (to share)
