U kent het volgende wel: je staat naar een band te kijken, je bent toch wel onder de indruk van de muzikale prestaties en de songwriting weet je te boeien �n dan trekt de zanger zijn mond open en is het geheel plots niet echt interessant meer. Kaothic is nu zo�n band. Deze nieuwe Spaanse formatie onderhoudt ons met technische deathmetal en je kan ze omschrijven als het meer commerci�le en minder artistieke kleine broertje van Pestilence. De muziek is afwisselend, sfeervol, soms hard, soms ingetogen, soms creatief maar ook soms saai. Een aardige middenmotor dus wiens bestaan is te danken aan ex-Avulsed gitarist Alberto Marin.

Die laatste zin zou de laatste van deze recensie kunnen zijn als zanger David Curtonares niet zo�n storende factor zou geweest zijn. Soms probeert hij een diepe grunt te vormen met zijn stembanden, soms klinkt hij als het valse neefje van Rob Flynn en soms zeurt hij enorm . Maar altijd klinken zijn stemcapriolen totaal misplaatst met de muziek. Avulsed zanger Dave Rotten zingt ook een nummertje mee, maar eigenlijk zou hij gewoon ook tot Kaothic moeten toetreden als ze verdere naamsbekendheid willen. Nu ik toch bezig ben: een ander puntje van kritiek zijn de veel te hol klinkende keyboardpartijen. Kaothic is nu eenmaal niet het geniale Nocturnus. Zo, en hieronder staat de finale zin van dit schrijfwerkje.

Een aardige middenmotor dus wiens bestaan is te danken aan ex-Avulsed gitarist Alberto Marin die onmiddellijk zijn zanger zou moeten ontslagen.

Tracklist:
1. Sphere
2. Hypocritical
3. Strange Confusion
4. Seven Times Seven
5. A Raven In The Dark
6. Veil Of Shame
7. Arrows Of Time