Dat woohahahaha kennen de meesten nog wel uit het nummer Down With The Sickness van het debuutalbum The Sickness, dat in de VS triple platina scoorde. De daaropvolgende plaat, Believe, deed het iets minder goed. Wellicht omdat het, naast een aantal sterke nummers, toch te veel fillers bevatte. Desalniettemin bereikte ook Believe de platinastatus. Inmiddels heeft Disturbed in de vorm van John Moyer een nieuwe bassist ingelijfd en met 'Ten Thousand Fists' een nieuwe plaat op de markt.
De lijn van The Sickness en Believe wordt overduidelijk voortgezet, want bijna alle nummers hadden ook op n van de vorige platen kunnen staan. Dit betekent felle riffs en het karakteristieke stemgeluid van David Draiman die samen leiden tot louter catchy nummers.
Feitelijk de enige veranderingen komen op het conto van gitarist Dan Donegan die eindelijk uit de kast is gekomen en ons zowaar gitaarsolos voorschotelt! Verder is zijn aandeel grotendeels zoals we dat kennen van de eerdere albums, waarbij wel opvalt dat een aantal nummers nt even een tikkie feller zijn dan op eerder werk. Hoogtepunten zijn 'Sons Of Plunder' en de singles 'Stricken' en 'Just Stop'.
De grove teksten (You stupid sadistic abusive fucking whore) zijn uit het repertoire geschrapt. Het tekent een beetje de situatie waarin Disturbed zich momenteel bevindt. De band klinkt namelijk volwassener dan ooit en dat uit zich wederom in een sterke plaat. Toch moet er op een volgende schijf wellicht meer gexperimenteerd worden, daar de kans anders groot is dat er een Bon Jovi-syndroom (dezelfde plaat maken, maar met andere teksten) optreedt en daar zit ik in ieder geval niet op te wachten. En ding moet Disturbed zeker niet overboord doen, en dat zijn de woohahahahas!
Tracklist:
1. Ten Thousand Fists
2. Just Stop
3. Guarded
4. Deify
5. Stricken
6. Im Alive
7. Sons Of Plunder
8. Overburdened
9. Decadence
10. Forgiven
11. Land Of Confusion
12. Sacred Lie
13. Pain Redefined
14. Avarice
