A fresh approach to Power Metal? Uit Zweden? Die Dreamland heet? Zou het eindelijk zover zijn dat we een nieuw geluid uit Scandinavi horen komen? Een band die erin slaagt alle clichs te omzeilen? Een band die laat zien dat het genre nog lang niet dood is, maar springlevend en zelfs innovatief? Zou het dan toch eindelijk
en de verse sound klinkt als Hammerfall! Joacim Cans heeft zelfs nog achtergrond vocalen gedaan en zelfs meegeholpen met de productie. Ik had het eigenlijk niet anders kunnen verwachten en verlaat hierbij mijn euforische stemming om terug te gaan naar de rol van recensent. Goed, Dreamland klinkt dus als Hammerfall, precies zoals zoveel andere bandjes. Productioneel gezien zit het allemaal goed in elkaar en zijn alle instrumenten goed afzonderlijk te horen. Songtechnisch gezien draaien de nummers om stoere, galopperende gitaarriffjes en de hoge (soms ietwat beknepen) zang van Joacim Lundberg. Het meezinggehalte is hoog, net zoals bij Hammerfall, en de lage koortjes zijn in de meeste nummers ruimschoots aanwezig, eveneens net zoals bij Hammerfall.
Precies zoals bij eerder genoemde band zijn er een aantal snellere nummers, enkele mid-tempo headbangertjes en vanzelfsprekend de ballads. Bij laatstgenoemde moet ik echter toegeven dat de band uitstekend werk heeft geleverd, want Fade Away doet zeker niet onder voor songs als Glory to the Brave of Always will be (vanzelfsprekend van Hammerfall). De rest van het materiaal varieert van redelijk tot zeer aardig. Jammer van de Fresh approach die helaas het vernieuwingsgehalte van het nieuwste Omo-wasmiddel niet overtreft. Desalniettemin is Futures Calling een leuk album voor, u raadt het al, Hammerfall liefhebbers.
Tracklist:
1. The Chance
2. Hearts Like Lions
3. A New Way
4. Breaking The Chains
5. Destiny
6. Die Slowly
7. Fade Away
8. All For One
9. Dreamland
10. Future's Calling
11. Blank Mind
12. A New Dimension
13. Repeating Supremacy (outro)
.jpeg){kind=small}
