Gezien het feit dat het nogal populair is om in de extreme metalscene vandaag met een orkest of iets dergelijks voor de dag te komen, moet Salem tevens hebben gedacht dat het wat voor hun zou kunnen zijn.
Dus hier is na een aantal jaren het resultaat dat de veelzeggende naam "Strings Attached" heeft meegekregen.
De band trekt op de plaat ten strijde samen met een groep violisten en voegt daar tevens nog wat andere metalvreemde instrumenten aan toe.
Dimmu Borgir wist er een schitterende creatie van te maken en daar voegde het ook echt iets toe. Is het dan ook bij Salem gelukt, om een grootse orkestrale black metal plaat in elkaar te toveren, of praten we over een mislukte gimmick die geen hol toevoegt aan het geheel.
Met spijt moet ik zeggen dat het in dit geval het laatste betreft. Het album is een regelrechte kutplaat geworden dankzij de misplaatste vioolpartijen en als klap op de vuurpijl presteert de band zelf ook onder de maat, door wel heel erg op safe te spelen. De zang is bagger, weg is de zieke strot van eerdere releases, de drummer speelt hier en daar zulke simpele tempo's dat ik me afvraag wat er met de verwonnen muzikale kennis uit het verleden is gedaan. De riffjes klinken braaf en hier en daar zelf meer rock gericht.
Wellicht zal de rockfan nu denken dat hij een nieuwe sensatie in huis heeft die de mosterd bij Symphony & Metallica heeft gehaald, maar ook op dat vlak stelt men zwaar teleur. Het geheel klinkt te gekunsteld, de productie is dof en niet groots plus het feit dat de songwriting skills ditmaal in de ijskast zijn blijven staan.
Staan er dan ook nog leuke dingen op de schijf? Natuurlijk, maar dan moet je wel erg goed luisteren. In de meeste nummers zitten best wel leuke koorpartijen of hier en daar duikt een leuk riedeltje of, maar over het algemeen praten we hier over je reinste kut met peren. Ontwikkeling van je band is natuurlijk een prima streven, maar als ontwikkeling in dit geval achteruitgang betekent, dan doe je toch wat verkeerd. Ik hoop maar dat Salem voortaan dit soort experimenten achterwege laat en zich weer gaat richten op die ontzettend lekkere metal die vroeger mijn oorwegen wisten te verwarmen. Helaas dus.
Tracklist:
1. A Moment of Silence
2. Anno Domini
3. Coming end of reason
4. Dying Embers
5. Winters Tear
6. Haayara Boeret
7. Eyes to match a soul
8. Slave
9. Old Wounds
10. Hour Glass
11. The Fading
12. Recall
13. Old Wounds
14. The 2nd Coming
