De mannen van Union Youth vinden het vervelend dat hun bandje voornamelijk vergeleken wordt met Nirvana. Maar hey, wat wil je als je debuutalbum klinkt alsof Kurt Cobain vrolijk doorgegaan is met musiceren en zich nooit een kogel door de kop heeft gejaagd. Ook met "Laburnum" van het nieuwe album mag de band zich verheugen op eenzelfde soort kritiek. Ook op "Straight And Narrow" en "Chinahead" is het raak; eigenlijk heeft heel "The Boring Years" wel een grungesmaakje. Maar er is meer.

Queens Of The Stone Age is ondanks zijn spontane karakter een erg volwassen band. Union Youth heeft bij vlagen QOTSA-achtige stukken, al voelen die jonger en speelser aan. E�n zo'n vlaag heet "About This Ride". "I Would Swear If I Could" brengt hele andere associaties. "Maze Valentin", de man achter de microfoon, doet het kalme nummer als een niet eens zo'n slechte U2-track overkomen. Het is bijna onthutsend, op zo'n manier overeenkomsten ontdekken tussen Bono en Kurt C.

De singlekandidaat van de plaat heet "Sweet Song". Zo aanstekelijk, dat het een wonder mag heten dat nog geen enkel telecombedrijf er als reclametune mee aan de haal is gegaan. "Sweet Song" is er dandy warholic genoeg voor.

"The Boring Years" blijkt een enorm gevarieerd albumpje (met 37 minuten is de koek wel op) dat ondanks de verwijzingen naar hele verschillende andere bands als ��n klinkt. Union Youth is daarmee een bijzonder leuke "average rockband". En dat komt niet eens uit Amerika, maar uit Bad Bentheim. Een Duitse plaats die nog geen dertig kilometer van Enschede ligt.

Tracklist:
1. Yeah
2. About this Ride
3. Sweet Song
4. Back in the Sun
5. Dressed like Dolls
6. I would Swear if I could
7. Request
8. Laburnum
9. Chinahead
10. Migratory Bird
11. Straight and Narrow