Wie niet beter zou weten, zou denken dat Abbath van Immortal eindelijk een nieuwe band heeft geformuleerd. Als de heer Alex Pope namelijk zijn strot opentrekt, bevriezen de boxen en beslaan de ruiten. Zijn ijzige screams gaan door merg en been en lijken als twee druppels water op de karakteristieke krijs van Abbath. Een buitengewoon knappe prestatie dus, waardoor de Australische black metal band Ruins meteen al een streepje voor heeft op veel genregenoten.

Met �Spun Forth As Dark Nets� levert deze band een uitstekend debuutalbum af. De kwaliteit is namelijk niet alleen gelegen in de zang. Ook muzikaal gezien zit het geleverde materiaal uitstekend in elkaar. Dat ook in de gitaarriffs de nodige Immortal-referenties voorbij komen zal voor weinig mensen een verrassing zijn, maar ook een band als Satyricon lijkt een grote inspiratiebron geweest te zijn. De bij tijd en wijle tegendraadse riffs weten namelijk regelmatig eenzelfde elitaire sfeer neer te zetten.

De band opent meer dan overtuigend met het grootse titelnummer. Een kille, doch bijzonder vette productie, strak en mechanisch drumwerk en de eerder geroemde gitaar- en zangpartijen zorgen ervoor dat de juiste sfeer onmiddellijk wordt neergezet. Ook ijzersterke nummers als �No Trace or Rumour� en de afsluiter �Feed the Emptiness� verdienen zeker vermelding. Echte kritiek valt er eigenlijk niet op dit album te leveren. Daarom raad ik iedereen die bovengenoemde bands kan waarderen aan om dit prima debuut eens een kans te geven.

Tracklist:
1. Spun Forth Dark Nets
2. Cold Dark Sea
3. Long And Mournful Shores
4. Draw Near The Ice
5. No Trace Or Rumour
6. The Ends of the Earth
7. Loops of Time
8. Feed the Emptiness