En hier hebben we een typische no-brainer! Black Steel komt uit Australi maar grijpt in tegenstelling tot Vanishing Point en Black Majesty terug naar het straatje true metal. Zoals de bandnaam aangeeft kunnen we dus teksten over heldendaden, metal, vechten en onoverwinnelijkheid verwachten. Muzikaal gezien tapt de band niet alleen uit het vaatje Manowar en consorten, maar zijn er ook een aantal thrash en N.W.O.B.H.M. invloeden terug te vinden. Clich? Theres nothing wrong with a good clich!
Tenzij er wat aan de uitvoering mankeert natuurlijk. Zo klinkt niet iedere drumpartij even strak en mist zanger Matt Williams (die klinkt als Paul DiAnno) af en toe de juiste toon tijdens de uithalen. De productie doet ietwat ouderwets aan, maar draagt wel bij aan het creren van een lekker old school sfeertje. Nummers als Live for the Fight en het epische The Holy Devil klinken erg goed en zullen een grote groep heavy metal liefhebbers met gemak aanspreken. Helaas staan daar ook een aantal mindere ballads tegenover en moet zelfs ik als verstokte clichliefhebber constateren dat een aantal riffs al te vaak gebruikt zijn.
Het wordt al een beetje een clich op zich om dit soort recensies af te sluiten met de woorden voor de liefhebber. Vanzelfsprekend vindt Black Steel het wiel niet opnieuw uit en hoogstwaarschijnlijk zal het album slechts in bepaalde kringen gretig aftrek vinden. Ik schaar Hellhammer in hetzelfde rijtje als de laatste releases van Elwing en Ironsword (die me beiden prima bevielen): lekker ongecompliceerd beukwerk met de nodige portie melodie. De mensen die ook van deze platen genoten hebben kunnen in hun handen wrijven en Hellhammer blindelings aanschaffen.
Tracklist:
1. Annihilate
2. That was then, this is now
3. Hellhammer
4. Grind to Metal
5. Up against the World
6. Going down
7. Relentless Force
8. Live for the Fight
9. Slaughterhouse
10. The Holy Devil
11. Death or Glory
