Infernal Poetry maakt technische deathmetal, of ‘Schizoid Deathmetal’ zoals ze het zelf omschrijven, en deze omschrijving dekt de lading best wel aardig. Dit houd in dat men complexe, afwisselende melodieuze en toch behoorlijk brute deathmetal speelt die een beetje in het straatje van bands als Carcass, Death, en Quo Vadis zit. Hier en daar doet men mij trouwens ook denken aan Sentenced ten tijde van het ‘North From Here’ album (voordat Sentenced soft werd). Freaky solo’s en riffs wisselen af met lekker groovende stukken terwijl zanger Paolo Ojetti zijn vocalen overal overheen en tussendoor hijgt, steunt, kreunt, grunt, krijst, fluistert en schreeuwt. Deze man is volgens mij de personificatie van de ‘21st Century Schizoid Man’ waar King Crimson lang geleden al eens over zong. De composities zijn behoorlijk complex en lijken in eerste instantie van de hak op de tak te springen, maar bij nader inzien zijn ze stuk voor stuk behoorlijk pakkend en verzanden gelukkig nergens in oeverloos gepiel en gefreak. Het album wordt trouwens afgesloten met een cover van Iron Maiden’s ‘ Fear of the Dark’. Een beetje een vreemde eend in de bijt en wat mij betreft hadden ze deze cover ook wel achterwege kunnen laten om een eigen nummer als afsluiter toe te voegen, maar dat zal wel een kwestie van smaak zijn.
De wat avontuurlijk ingestelde deathmetalliefhebber zal zeker genoeg naar zijn of haar gading vinden, en ik denk dat zelfs conservatievelingen in het genre best wat met dit album kunnen. Naast het Canadese Augury is Infernal Poetry een van de grote verrassingen in het deathmetalgenre voor mij dit jaar.
Tracklist:
1. I always lay beneath
2. Crawl
3. The Unpurifier
4. The frozen claws of winter
5. Insane vein invading inner spaces
6. Fleashapes
7. The Punishment
8. Blood spilled for a spell
9. Fear of the dark
.jpeg){kind=small}
