De albumcover wordt gesierd door een beeltenis van Lady Justice (ookwel liefkozend ‘Doris’ genoemd door de band). Het beeld is danig toegetakeld en wordt door bijeen gehouden door verankerde touwen. In de weegschalen liggen hoopjes dollarbiljetten, volgens verbitterde (ex) Metallica fans wijst dit op de eerste commerciele tekens van Metallica. Maargoed, dan zal ik nu het album zelf maar eens gaan bespreken.
Het album begint met het nummer ‘Blackened’. Dit nummer begint met een zachte intro, maar daarna hakt Metallica weer flink op je speakers in.
Dit is ook het eerste nummer dat Jason Newsted heeft geschreven (hierna zullen er overgens slechts 2 volgen), hij weerspiegeld zijn opzwepende stijl in dit heerlijke nummer.
Daarna volgt het titelnummer ‘...And Justice For All’. Dit tamelijk lange nummer (9:44min) bestaat uit veel afwisseling en krachtige lyrics. In dit nummer komen uiteraard ook elementen van de cover terug in de lyrics, zoals “Lady justice has been raped” en “Pulling your strings”.
Over het daarop volgende nummer ‘Eye Of The Beholder’ heb ik niet veel te vertellen, behalve dat het een lekker langzaam en heavy nummer is, een stijl die pas op dit album goed naar voren kwam.
‘One’ is een nummer dat elke metalfan ongetwijfeld kent (alhoewel vele niet-metalfan het ook wel kennen). Dit is een van de meest succesvolle nummers in de gehele carriere van Metallica, het heeft zelfs 3 keer de eerste plaats van de top100 allertijden gesierd.
Het nummer gaat over een soldaat die in de oorlog blind en doofstom is geworden en bovendien zn armen en benen is verloren in de strijd, het nummer gaat dus over de gedachtegang van deze vreselijk toegetakelde oorlogsslachtoffer. Het nummer is geinspireerd op de film ‘Johnny Got His Gun’, in de clip van het nummer zijn dan ook fragmenten van deze film terug te zien.
Het volgende nummer ‘The Shortest Straw’ is geinspireerd op een diepgaande emotionele gebeurtenis binnen de band, namelijk de dood van bassist Cliff Burton (-May he rest in peace-). Cliff en Kirk moesten namelijk op de bewuste avond strootje trekken om wie er op de achterste plaats in de bus mocht slapen. Enkele uren later verloor de buschauffeur de controle over het stuur en reed van de weg af, Cliff was op slag dood. De zang van James in dit nummer bevat dan ook veel woede.
‘Harvester of Sorrow’ is een van mijn persoonlijke favorieten. Dit nummer klinkt als een gigantisch log monster dat elk moment dodelijk kan toeslaan.
De gitaren in dit nummer klinken lekker zwaar en de zang is geweldig goed mee te zingen, een fantastisch nummer om live te horen/spelen dus.
Het nummer ‘The Frayed Ends Of Sanity’ klinkt weer lekker bombastisch door zijn volle riff. Ook bevat ook dit nummer weer een lekkere jankende solo die lekker in Kirk’s fantastische stijl is uitgevoerd.
Na dit alles volgt nog een prachtig instrumentaal nummer genaamd ‘To Live Is To Die’, dit is het laatste nummer waaraan Cliff heeft meegeschreven. Ook hier weer de kenmerkende strakke beukende riffs. Afgewisseld met een paar lekkere solo’s.
Vlak voor het einde hoor je ook nog de volgende door Cliff gesproken woorden:
When a Man Lies He Murders
Some Part of the World
These Are the Pale Deaths Which
Men Miscall Their Lives
All this I Cannot Bear
to Witness Any Longer
Cannot the Kingdom of Salvation
Take Me Home
Als laatste krijgen we dan nog een lekker snel nummer, namelijk ‘Dyers Eve’. Het bloedsnelle gitaarwerk beukt lekker door en ook drummer Lars Ulrich drumd ook weer alsof zn leven ervan afhangt. Dit nummer wordt door velen (geheel onterecht) jammergenoeg nogal onderschat.
Ik hoop jullie hiermee een goede indruk te hebben geven van het vierde meesterwerk van Metallica.
Mijn excuses dat ik niet helemaal objectief geweest ben, maar ik ben tenslotte een ‘tallica-fan in hart en nieren.
Tracklist:
1. Blackened
2. ...And Justice For All
3. Eye Of The Beholder
4. One
5. Shortest Straw
6. Harvester Of Sorrow
7. The Frayed Ends Of Sanity
8. To Live Is To Die
9. Dyers Eve
.jpeg){kind=small}
