Maar soms zijn er ook tijden waarin de muziek die roestige, onwrikbare, spijker, die uw hand genadeloos aan de koude vlakte van beton genageld houdt, is. Niks uitweg, niks vluchtroute, niks veilige haven. Daar bent u dan. Moederziels alleen, verkleumd, uitgeput en verhongerend. En nog geeft de spijker geen millimeter mee.
Als u goed naar de kop van de spijker kijkt zult u daar "Fall of The Despised" zien. In muzikale taal is dat de nieuwe plaat van Severe Torture. Severe Torture, onze nationale trots, de band die de death metalvlam al jarenlang brandende houdt, heeft hun recente werk in spijkervorm gegoten en heeft deze zonder blikken of blozen door uw hand gejaagd. Anthans, uw geestenlijke hand, want het draait nog altijd om de muziek. Maar de muziek is de spijker die u moeiteloos vastgenageld houdt, of u dat nou wilt of niet.
"Fall of The Despised" is Severe Tortures derde full-length en als u het mij vraagt, een echte groeiplaat. Want altijd kon Severe Torture de op klompen waggelende death metalboer uitstekend amuseren met de brute, zeer naar USDM smakende death, maar met "Fall Of The Despised" waait de wind uit een andere hoek. Nog altijd is Severe Torture bruut, overweldigend en lomp, maar de nieuwe plaat zit boordevol details die wel 3 dubbele bodems weten te creren. Severe Torture gaat deze keer diep, en dat zullen we weten ook.
Niet alleen klinkt "Fall Of The Despised" stukken gevarierder dan de voorgangers, ook heeft de band zich deze keer in uiterst duistere, droevige en ondoorgrondbare sferen gewenteld waardoor het nieuwe album behalve machtig ook inktzwart klinkt en hiermee dus niet alleen de lange haren uit de staart weet te weken, maar ook de nodige rillingkolonies over de ruggen laat marcheren. Het fantastische geluid (mede dankzij de heldere doch volumeuze productie) van deze plaat houdt de luisteraar in een onontkombare wurggreep en de verpulverende tonen pompen uw longen ondertussen vol met vloeibare lood.
Terug naar de variatie, want er mogen geen misverstanden over deze term circuleren. De lieden die nu vermoeden dat Severe Torture in de experimentele death metaltrend-achtbaan is gestapt moeten gauw met hun aars op jonge bamboe worden neergeplant. Severe Torture speelde brute death en speelt nog altijd brute death. Maar wat de band bijvoorbeeld erg ten goede is gekomen is het feit dat men hedendaags meer oog voor de inkleuring van de muziek heeft, wat soms ten koste van het tempo gaat, maar wat uistekend uitpakt omdat het nu niet alleen maar rammen is, maar weloverwogen rammen met de weloverwogen remmingen die van muzikale hoogstandjes bulken. Ook de vocalen zijn veelzijdiger geworden, met name een kopftelefoonluisterende boer ontdekt nog aangename nuances.
Waar ik ook bijzonder over te spreken ben zijn de instrumentale tussenpozen die de band ons gunt waar de eerder genoemde sferen behoorlijk door gedomineerd worden. Ijzingwekkende solo's en zwartgallige muziekstukken maken de plaat creepy, zenuwslopend en een onbetwiste hoogvlieger. De laatste tonen van "End Of Christ" met de overgang naar "Fall Of The Dispiced" zijn mijn persoonlijke huiverhoogtepunten.
Over deze plaat dus niets anders dan lof. Dit is death metal. Dit is uw doodvonnis. De platenboer is uw bestemming.
Tracklist:
1. Endless strain of Cadavers
2. Sawn Off
3. Unconditional Annihilation
4. Consuming the Dying
5. Impulsive Mutilation
6. Dead from the Waist Up
7. Decree of Darkness
8. Enshrined in Madness
9. End of Christ
10. Fall of the Despised
