Toen ik de plaat voor het eerst luisterde deed hij me meteen denken aan hoe Dropkick Murphys zouden klinken als je de folkelementen weg zou nemen. Een nummer als Popeye in Afghanistan is in principe gewoon een opzwepend folknummer waarbij de gitaren de folkmelodien voor rekening nemen. Als op het eind dan ook nog een stukje banjo zn opwachting maakt, is een vergelijking met de tegenwoordig zo populaire liga van folkpunkbands helemaal niet meer vergezocht. Maar daarmee is nog lang niet alles gezegd over deze onderhoudende plaat.
Bovenal kent Let It Ride namelijk een overheersend rock n roll karakter. Vanaf het eerste volwaardige nummer, Im an ACO, gaat de voet niet meer van het gaspedaal. De vrolijke punk n roll van Angel City Outcasts barst echt van de energie, en het vrolijke gelaat van de nummers brengt zonder meer een glimlach op je gezicht. Vakkundig gespeelde stukken rockabilly en ouderwetse hardrock maken het plaatje compleet. Het enig mogelijke punt van kritiek is dat Let It Ride niet bijzonder origineel klinkt. Boeiend, zeg ik daarop. Less thinking and more rockin.
Tracklist:
1. Trent
2. Im an ACO
3. Youth Rebellion (Revisited)
4. The Chase
5. Popeye in Afghanistan
6. Let It Ride
7. LA Rock City
8. Black Suits on Table Three
9. Keep On
10. A New Breed of Rock n Roll