Daar is nu ietwat verandering in gekomen, want dit nieuwe "Discipline Manifesto" is zowaar een behoorlijk goede black metal plaat geworden. Weg zijn de chaotische (lees: rommelige) structuren en weg is de vaak iele productie die agressieve muziek vaak kende. Het eerst dat opvalt is de redelijke transparente productie. De ruwe gitaarriffs klinken lekker opzwepend en het eerder nogal matige drumwerk klinkt strak. Qua zang is Morfeas nog steeds geen hoogvlieger, maar een groei is zeker waar te nemen.
Negen nummers vullen dit schijfje en samen zijn ze goed voor bijna een uur black metal. Gezien het feit dat afwisseling niet de grootste troef is, had die speelduur eigenlijk best wat korter gekund. De songs staan stuk voor stuk vol van rauwe gitaarriffs, hoge snelheden en vunzige sferen. Dankzij de verbeterde productie klinkt alles een stuk beter als eerder. Opvallend is dat de kortere nummers als Blast Furnace en The Last Loyal toch ietwat overtuigender klinken dan het grote deel aan langere nummers dat de plaat vult. Herhaling kan bij bepaalde bands een sfeerbepalende factor in positieve zin zijn, maar bij de ruwe muziek van Naer Mataron is het tegendeel helaas waar.
Toch durf ik dit album absoluut goed te noemen, vanwege de goede ideen, de rauwe ongepolijste sound en de ingenieuze structuren die hier en daar opduiken. Dat laatste is niet verwonderlijk als blijkt dat een lid van Ved Buens Ende enkele bijdragen heeft geleverd. Voor liefhebbers van rauwe black metal weer een ideale plaat om eens op te zetten tussen alle rammelige matige releases door. Veel progressie dan dit verwacht ik niet meer bij de band, maar men doet in ieder geval waar men goed in is.
Tracklist
1. Extreme Unction
2. Blessing of Sin
3. For the New Man
4. Arrival of the Cesar
5. Blast Furnace
6. The Day is Breaking
7. The Last Loyal
8. Land of Dreams
9. Last Man Against Time
