Groot was mijn vreugde dan ook toen In Disgust We Trust op mijn deurmat viel. De lekker neurotische, op Terrorizer en Napalm Death genspireerde hoesplaat beloofde al veel. Ik stopte de cd in mijn speler, deed een kogelvrij vest aan en wachtte op de bizarre sonische explosie a la Pig Destroyer waarvan ik hoopte dat hij mijn oren zou verpulveren. Nou, mooi niet dus. De grind van Mistress ligt veel meer in het verlengde van Repulsion, Terrorizer en Brutal Truth dan van een band als Pig Destroyer, met zelfs een fors aantal punk-invloeden. Meer crust dus, en nadat ik dat kogelvrije vest had afgeworpen (je stikt in die krengen!) en mijn muzikale vizier had heringesteld bleef er zowaar een gave plaat over ook.
Het is verdomde goed te horen dat de band uit Birmingham komt, laat ik dat even duidelijk stellen. Het drumgeluid is wat hol, de gitaren zijn niet honderd procent zuiver en zanger Dave Cunt brult meer op zn Barneys dan dat hij grunt. Die elementen dragen allemaal bij aan het 100% authentieke geluid van Mistress, maar zodra je door die tijdreis heen bent wordt het tijd om gericht naar de composities te luisteren. Static en Alcohole kent bijvoorbeeld een prachtige disharmonische melodielijnen waar je duidelijk de Anaal Nathrakh-roots in terughoort, terwijl At Arms Length gewoon een vrij standaard grindnummer is waarvan Napalm Death en Nasum er tientallen op plaat vereeuwigden, om maar wat voorbeelden te noemen. Allemaal lekker, swingend en beukend tegelijk, doch geen echte verassingen.
Mistress is dus echt een band voor wie maar niet genoeg kan krijgen van het echte grindgeluid en staat daarnaast absoluut niet slecht in willekeurig welke grindverzameling. Vooral in de buurt van Nasum, Brutal Truth en recenter, Jigsore Terror komt deze plaat goed tot zijn recht.
1. In Disgust We Trust
2. Happily Ever Disaster
3. Fucking Fuck
4. Static
5. At Arms Length
6. Alcohole
7. Whiskey Tastes Better
8. Me Ves Y Sufres
9. Talking To God (On A Microphone Made Of Steel)
10. Shovel
