Omdat ik uit de zang niet op kan maken waar de teksten nou werkelijk over gaan, besluit ik om deze eens door te lezen op de website van de band. Dat ik er niks van versta is niet zo verwonderlijk. Lady Angellycas Engelse uitspraak is slechter dan die van menig basisschoolkind. Sowieso is deze gothic-chick niet het sterke punt van Forever Slave. Naast haar onverstaanbaarheid zijn haar vocalen ook veel te monotoon en daarom verveelt deze al snel.
De teksten gaan over een tiener die haar ouders heeft vermoord en een tijdje in het gekkenhuis mag vertoeven. Eenmaal opgesloten herinnert Alice zich niks meer van dit voorval. Om weer in het reine te komen gaat ze op zoek naar haar eigen hel. Die reis wordt over de gehele cd omschreven.
Om meteen te zeggen dat Alices Inferno een flop is gaat mij ook weer te ver. Nee, Forever Slave heeft wel degelijk kwalitieten. Neem bijvoorbeeld toetsenist Leal die een vooraanstaande positie heeft binnen de band en een sfeer weet te creren waar veel andere gothic-metalbands jaloers op zouden zijn. Ook de gitaarsolos, die binnen dit genre toch vaak het kind van de rekening zijn, vind ik ijzersterk en verraden dat gitaristen Oswalth en Servalath (wat een namen trouwens!) heel wat in hun mars hebben. Helaas zijn de solos slecht in de eerste paar nummers te horen.
De conclusie is simpel. De muziek die deze Spanjaarden maken spreek me zeer aan, de zang een stuk minder. Als Lady Angellyca in de toekomst wat Engelse lessen neemt en zorgt voor wat meer variatie in haar zang dan denk ik dat dit best een hele aardige band kan zijn.
Tracklist:
1. Lunatic Asylum
2. Reminiscences
3. In The Forest
4. Equilibrium
5. The Circles Of Tenebra
6. Dreams And Dust
7. Aquelarre
8. Across The Mirror
9. Tristeza
10. The Letter
