Watchmaker. Vage naam voor een geflipte thrash-on-xtc band als deze. Dat was het eerste wat mij te binnen schoot toen ik Kill.Fucking.Everyone voor het eerst door m�n boxen liet komen, en daar ben ik nog steeds niet van afgestapt. Horlogemakers, voor zover ik ze ken, zullen namelijk niet hun te beoefenen vak consequent aanvullen met een �fucking�, zoals deze band dat doet. Daarnaast moet het edele vak ook niet zo misantropisch zijn als de teksten van de muzikale variant, maar ook daarover kan ik weinig zekerheid bieden.

Het draait nu dus echter om de band, en niet om de beroepsgroep. En, in tegenstelling tot de vakmannen die met bloed, zweet en tranen op onnavolgbare wijze uw Rolex in elkaar flansen, ben ik van de band Watchmaker niet zo onder de indruk. Onnavolgbaar is het zeker, en er zullen ook ongetwijfeld bloed, zweet en tranen bij aan te pas zijn gekomen, maar het resultaat is niet direct hetzelfde als de eerder genoemde Rolex. Waar het horloge namelijk een helder beeld geeft van zijn functie, namelijk het aflezen van de tijd, biedt de muziek van Watchmaker een zeer ontoegankelijke muur van wat de meeste mensen teringherrie zouden noemen, waarvan de functie mij nog niet geheel helder is. De doodskrijs van Brian Livoti is waarschijnlijk de grootste hindernis voor het succesvol genieten van het product van Watchmaker, maar wat de heren instrumentalisten uitvreten is ook niet mals. De gitaren klinken breed en hard, maar fantasieloos en vooral nuanceloos, blijkbaar constant hangend op 1 akkoord, en de drummer wil zich nog wel eens verslikken in zijn eigen hoempa-spurts.

Het lijkt me ook geen aanbeveling als de enige aanwijzing dat je naar een nieuw nummer luistert een pauze is, maar dit is wel bij Watchmaker het geval. Om nog even terug te komen op het horloge-verhaal: waar een Rolex een complex geheel is van kleine radertjes en andere nader te identificeren onderdelen, is Kill.Fucking.Everyone een brok herrie geworden waar de afzonderlijke onderdelen nog moeilijk te onderscheiden zijn. De radertjes in de Rolex zijn in dit geval muzikale invloeden van Kreator, Brutal Truth en Terrorizer, maar op zo�n manier met elkaar verweven, bijgeslagen en omgebogen dat de luisteraar er geen chocola meer van kan maken.

Watchmaker is dus een matig bandje wat onder de noemer �veel geschreeuw, weinig wol� naam probeert te maken onder de extremere thrashfans. Dat dit niet gaat lukken lijkt me evident, en als ik mocht kiezen tussen Watchmaker en een Rolex ga ik toch voor het laatste. Ook al is die nog zo lelijk.

1. The Burden Of Choice
2. Catalepsy Of Fear
3. Conference Call Immolation
4. Maddening Assault
5. Civic Bloodlust
6. Great Misleader
7. Demonically Entrenched
8. Sheathed In Blood
9. The Wrong End Of Living
10. Multitask Suicide
11. Nihilism And Despair