U bent geschokt maar ook gentrigeerd en tracht de deur te openen, wat niet gaat. Teleurgesteld loopt u weg maar slaat geen alarm, want een paar dagen later staat u er weer in een verse poging de deur te ontgrendelen. En zo blijft u maar terugkomen en terugkomen en uiteindelijk wint de aanhouder want op 31 mei dit jaar begeeft de oude roest het en trekt u de deur naar u toe, waarbij de koelkast de inhoud, bestaande uit inmiddels restjes rottend vlees, botten, maden en enkele persoonlijke bezittingen van de slachtoffers over u uitkotst.
Ja, waarde lezer, dit is ongeveer het gevoel dat u kunt verwachten als u de nieuwe cd van Mangled, "Witness Disposal Program" in de schijvenvreter stopt. Want na bijna 4 jaren van afwezigheid is deze death metalband van eigen bodem weer terug met een nieuwe, inmiddels hun derde, full-length.
"Witness Disposal Program" is dus de titel van dit makaber werkje dat 12 nummers lang is. Na een korte en bondige intro steekt het openingsnummer "Into Agony" van wal en direct word ik verrast door 2 meteen in het oor springende factoren: het geluid en de vocalen. Na inmiddels geheel vertrouwd te zijn geraakt met de voorganger "The Most Painfull Ways" klinkt "Witness Disposal Program" mij een beetje vreemd in de oren. Je zou namelijk verwachten dat de band na het robuuste "The Most Painfull Ways" een opvolger zou maken die daar nog eens flink overheen kan walsen qua volume en gewicht. En groot is mijn verrassing daarom als ik hoor dat Mangled deze keer van een degelijk ander geluid is uitgegaan, en de wat meer kotsende, soms bijna schreeuwerige zang in plaats van de putterige rochel van voorheen.
Dat geluid... tja, ik zou de band geen recht doen als ik zou zeggen dat het minder krachtig klinkt dan voorheen. Want kracht bezit het wel degelijk alleen dan met een andere invalshoek. Ik had persoonlijk een ander resultaat verwacht en dan is het een kwestie van gewenning als het anders blijkt uit te pakken. Het geluid op de nieuwe Mangled klinkt minder verstikkend en benauwend dan als op "The Most Painfull Ways". Daarop is het geluid vergelijkbaar met een dichte giftige rookwolk. Op "Witness Disposal Program" is deze wolk nog wel aanwezig maar is deze inmiddels alweer een beetje opgelost waardoor de luisteraar iets meer ademruimte krijgt. Maarja, "hoe meer ademruimte, des te meer adem we uiteindelijk kunnen ontnemen", moet Mangled gedacht hebben, en vliegt de band het luisterend oor met hun felle nieuwbakken cd weer ouderwets naar de strot. Dus bezwijken doen we toch wel, al met al, maar dee keer weer anders.
De felheid op "Witness Disposal Program" wordt behalve door het ietwat opener geluid ook aangedikt door de nieuwe vocalenkeuze, waar ik mijn pen (toetsen) al eerder bij stil liet staan. Bulderde Pepijn Houwen op de voorganger nog als een zwaargewicht bulldozer, dan heeft hij op de nieuwbakken plaat ervoor gekozen om een venijnige, botborende strot op te zetten. Ook dit is progressie waar menig luisteraar (waaronder ik) even aan moet wennen maar al met al komt het goed omdat "Witness Disposal Program" als geheel uitstekend in elkaar zit en zowel het nieuwe geluid alswel de vocalen essentieel deel van dit "perfect in elkaar passend geheel" uitmaken. Uiteindelijk is alles heel natuurlijk, alleen zal het kwartje bij mensen die "The Most Painfull Ways" gewend zijn (en neem het ons maar eens kwalijk, gezien het feit dat we het daar bijna 4 jaar mee moesten stellen!) misschien even moeten vallen. Mangled heeft tegenwoordig een grinderig bijsmaakje en dat kan de band best hebben.
Dus, vooral even goed luisteren, die nieuwe Mangled. Want uiteindelijk kan ik alsnog stellen dat de heren een prima schijf hebben afgeleverd. Snel, fel, snijdend, rijtend en bloederig. Precies zoals een doorgewinterde kannibaal het hebben wil.
Tracklist:
1. Into Agony
2. The Infected
3. Dark Age Inheritance
4. 15 Minutes
5. Body Dismorphic Disorder
6. Lust for Carnage
7. Unspoken Atrocity
8. Compulsive Self Disfigurement
9. Wrath Incarnate
10. Create To Destruct
11. Carnal Abhorrance
12. Burning Subzero
