Als opener Prelude model staat voor de rest van de cd beleef ik een rustige veertig minuten. Veel meer dan hier en daar een ondergronds geluid is dit nummer namelijk niet. Zoals de naam al doet vermoeden betreft het hier slechts een intro, maar als het aan mij ligt hadden ze dit net zo goed achterwege kunnen laten.
Gelukkig klinkt het eerste echte nummer stukken aangenamer. De titeltrack geeft bovendien een veel betere afspiegeling van de plaat. Kenmerkend hierbij is de agressiviteit waarmee The Agony Scene ten strijde trekt, maar opvallend genoeg zijn er geen hoofdrollen weggelegd voor gitaristen Chris Emmons en Steve Kaye die in The Darkest Red en Scars Of Your Disease hoofdzakelijk op de achtergrond opereren. In die twee tracks is vooral drummer Brent Masters de stuwende kracht met zijn dubbele bassdrums en felle aanpak.
Al snel wordt duidelijk dat The Agony Scene niet weer een dertien in een dozijn metalcore-act is. Zanger Mike Williams heeft heel wat in zn mars. Allereerst zijn dat zn hoge screams die veelal het midden houden tussen typische metalcore-screams en het enge gekrijs van Cradle Of Filth-creep Dani Filth. Dit zorgt er gelijk voor dat de band een eigenlijk geluid heeft. Bovendien zijn ook de niet sporadisch voorkomende cleane stukken meer dan de moeite waard. The Darkest Red dendert in een moordend tempo door, maar klinkt geen moment rommelig of ontoegankelijk. Integendeel, af en toe klinkt het zelfs behoorlijk catchy.
The Agony Scene heeft een eigen smoel en in een tijd waarin veel bands binnen dit overbevolkte genre hetzelfde klinken is dat een concludering die deugd doet. The Darkest Red klinkt volwassen en kent weinig poespas zoals onnodige tempowisselingen. Wellicht dat een gitaarsolo hier en daar nog van extra toegevoegde waarde had kunnen zijn, maar verder valt er op deze plaat niks af te dingen.
Tracklist:
1. Prelude
2. The Darkest Red
3. Scars Of Your Disease
4. Screams Turn To Silence
5. Sacrifice
6. Prey
7. Procession
8. Suffer
9. My Dark Desire
10. Scapegoat
11. Forever Abandoned
