Daniel werd laatst ook in een drummerspoll van het blad Classic Rock op nummer 49 gezet. Terecht, want zijn drumwerk bij Arch Enemy is erg afwisselend, snel en strak. Ik keek er erg naar uit wat hij dan wel niet kan als hij niet hoeft te spelen in dienst van die band. Nou, dat viel tegen! Het is nog streeks snel en erg strak. Maar saaaaaaai! Vaak wordt hetzelfde partroon in één nummer herhaald en de fills zijn sporadisch. Nou, dat viel dus erg tegen.
Gelukkig past dit wel aardig bij de muziek, die over het algemeen ook saai is. Het valt allemaal te omschrijven als Motörhead die een partij thrash metal speelt. Dat komt vooral door zanger en gitarist Matti Almsenius, wiens stem precies op die van Lemmy lijkt. Dit is trouwens niet zo verwonderlijk, want na toch wat nader onderzoek blijkt dat hij en bassist Roger Berntsson ook in een Motörhead-coverband spelen. Met deze muziek is het probleem dat de nummers te lang duren. Motörhead laat er meestal geen gras over groeien in hun korte en vlotte nummers. Revengia laat er wel gras over groeien en vindt het nodig om saaie riffs eeuwig te herhalen voordat er wat actie (zang, solo's) komt. Het lange "The Evil Draughtsman" is daar het beste voorbeeld van.
Toch is de muziek niet zo erg slecht. Het vlotte nummer "Revengia" doet wel eer aan zijn taak als opener en "Dying For An Answer" doet relaxed aan met zijn vele cleane gitaarpartijen. Toch vind ik de hele cd over de gehele linie niks aan. Het kan gewoon veel beter. Als Daniel nou eens drumt zoals hij dat bij Arch Enemy doet en de rest van de band nummers schrijft zoals hun grote voorbeeld, dan kan het best nog wel eens wat worden. Want de solo's zijn best ok en het geheel is zeker wel energiek genoeg om live tot z'n recht te komen.
1. Revengia
2. The Evil Draughtsman
3. The Revenger
4. Matricide
5. Dying For An Answer
6. Dirge
7. Halloween
8. Premonition of death
