De stijl van dit venijnige album houdt het te midden tussen oude thrash en oude death, maar dan verpakt in een modern jasje n in een goede productie. Ik hoorde in de wandelgangen (ja, er wordt ook wat afgeroddeld in metalland) dat de eigenlijke zangpartijen niet bevredigd waren zodat Xavier in zeven haasten nog een nieuwe zanger moest aantrekken. En tot mijn grote verbazing werd Ronald Camonier van het geweldige Nederlandse Polluted Inheritance de gelukkige. Ik maak even van mijn positie misbruik om nog wat reclame te maken voor deze sublieme Nederlandse progressie deathmetalband (stijl te vergelijken met Death) door iedereen de geweldige albums Ecocide, Betrayed en Into Darkness aan te raden.
Het album opent met n van de beste songs die Xavier ooit schreef. Stuwende thrashriffs, old school deathmetalhooks, pakkende zanglijnen en een gitaarduel la Megadeth maken Final Call n. Het overige zwaar metaal bevat meer van hetzelfde maar dan nt iets minder spannend. Maar eerlijk is eerlijk, we hebben geen n slecht nummer op The Death Dealer aangetroffen behalve House Of Torment, een afwijkende duistere soundscape die ervoor zorgt dat het schijfje als een nachtkaars dooft. Een ander kritiekpuntje is de te korte spelduur.
Om een veel te lang verhaal kort te houden: het debuut van Sons Of Jonathas is een uitstekend, simpel en catchy debuut dat het betere werk van twee subgenres combineert. Maar stiekem heb ik het gevoel dat er toch ng iets meer in zat. In n klap staat Xavier terug aan de top, en deze keer samen met Aborted en In-Quest.
Tracklist:
1. Final Call
2. Cult Of Death
3. The Return (intro)
4. Revelation Of The Damned
5. Chupacabra
6. Listen & Obey
7. Sons Of Jonathas
8. Connected By Blood
9. House Of Torment
