Omdat deze recensie nogal aan de late kant (sorry daarvoor) is zal iedereen onderwijl wel zijn mening hebben gevormd over de nieuwe capriolen van Dekker & Co, positief of negatief. Zeker is in ieder geval dat TMDC zich geen bal heeft aangetrokken van alle kritiek op hun voorgaande werk en gewoon hebben doorgezet wat ze op The Apotheosis al eerder lieten horen. Ik vind dat eigenlijk wel best. Het debuut kon me al prima bekoren en veel stijlverandering bij bands als Monolith betekent doorgaans ook kwalitatieve daling. Dat betekent overigens geenszins dat de band stil is blijven staan of op herhalingstour gaat, want The White Crematorium is zeker een verbetering ten opzichte van zijn voorganger. De productie, grotendeels door de band zelf gedaan, is een stuk vetter en in-your-face uitgevallen, met een gitaarmuur die rustig kan wedijveren met die van Aborted of Severe Torture. Door de toevoeging van sferische toetsenpartijen hebben de composities bovendien veel meer diepte en sfeer gekregen, meer dan op de bij vlagen wat vlakke Apotheosis. Naast die toetsen zijn bovendien een aantal gesproken vocalen te horen, wat nummers als de titelsong en Army Of The Despised en lekker sinister sfeertje geeft.
Over de nummers zelf valt ook nog wel het nodige te zeggen. De band heeft er heel verstandig aan gedaan om zich voor The White Crematorium puur te concentreren op historisch getinte teksten die handelen over verschillende geruchtmakende feiten uit het verleden (tot en met de 80-jarige oorlog aan toe), en de wat kinderachtige "slayer of Jihad"-teksten te laten vallen. Het geeft de band een wat volwassener smoel, en bovendien steken ze daarmee zeker boven het maaiveld van gore-en-splatter-deathmetalbands uit. Daarnaast hebben de composities meer structuur gekregen en zijn ze zeker sneller uitgevallen dan op The Apotheosis. Hulde voor Sjoerd Visch overigens, die al die razende blasts en rollende dubbelbasspartijen loeistrak neerlegt, zonder ook maar n tel te missen.
Zoals gezegd zal iedereen zijn eigen mening hebben gevormd over dit album en zal mijn beoordeling er weinig toe doen, en iedereen die de band al te veel op Nile vond lijken zal zeker niet van dat (voor)oordeel zijn afgestapt, maar wie gewoon van megavette, overdonderende Death Metal houdt zal met The White Crematorium zijn lol op kunnen. Basta.
Tracklist:
1. Army Of The Despised
2. 7 Months Of Suffering
3. Concrete Sarcophagus
4. 1567 - Under The Bloodcampagin
5. The Haunted Ravines Of Babi Yar
6. Origin
7. The Cruel Hunters
8. 1917 - Spring Offensive
9. The White Crematorium
