Het voornaamste bezwaar tegen dit album is de eentonigheid. Utuk-Xul is een band die van mening is dat een nummer van tien minuten uit slechts drie riffs hoeft te bestaan. De drums ratelen bovendien gedurende het hele album aan n stuk door, zonder ergens ook maar iets van afwisseling in te bouwen. Ik ben benieuwd wie nummers als Snake of the Abyss (twaalf minuten) en Vision of the Fire (elf minuten) kan afluisteren zonder een geeuw te onderdrukken of op zijn minst afgeleid te worden.
Productioneel gezien klinkt dit album lekker smerig, maar passend. Het vuile gitaargeluid in combinatie met de krachtige krijs van zanger Inferis Vobyscum (nou ja zeg!) zorgt ervoor dat het geheel in ieder geval een lekker underground-sfeertje krijgt, zonder ergens in complete ruis te vervallen. The Goat of the Black Possession heeft dus wel goede momenten, maar door het totale gebrek aan afwisseling gaat het schijfje toch vrij snel vervelen.
Een laatste opmerking: het album verscheen al in 2003 via Hell Attacks Productions, maar is inmiddels opnieuw uitgebracht via From Beyond Productions (het sublabel van Displeased Records). Waarom is me eigenlijk een raadsel, want ik betwijfel of hier veel mensen op zitten te wachten.
Tracklist:
1. Goat of the Black Procession
2. Snake of the Abyss
3. Vision of the Fire
4. The Ancient God of the Light (Part II)
5. Allax Xul
6. Whispers of Typhared
7. Goat of the Black Procession (End of Ritual)