Met het nummer Warhead wordt overigens uitstekend geopend. De prominent in de mix liggende drums komen hier uitstekend tot hun recht, hoewel deze net als bij het debuutalbum vrij mechanisch klinken. Een aspect om rekening mee te houden dus, aangezien ik me kan voorstellen dat niet iedereen hier fan van zal zijn. Samen met het groovende en uit sterke gitaarpartijen opgebouwde The Rebellion behoort deze opener evenwel tot het betere materiaal op Riot Detonator.
Wat maakt dit album dan een stap terug in vergelijking met het debuutalbum? In feite is dat verschil in kwaliteit vrij moeilijk onder woorden te brengen. De nummers op Riot Detonator klinken strak en liggen grotendeels in het verlengde van MindTech, maar toch bekruipt mij ook na meerdere luisterbeurten het gevoel dat MindGrinder nt iets teveel op safe speelt. De nummers missen af en toe de spanning die het debuutalbum tot n van de betere extreme metal-albums van vorig jaar maakte. Desondanks wordt ook nu al bij de eerste luisterbeurt duidelijk dat MindGrinder uit uitstekende muzikanten bestaat, die zeker weten hoe een goed death metal-nummer hoort te klinken.
Riot Detonator is al met al dus zeker een aangenaam schijfje geworden, maar blijft toch nog wel een stuk achter bij zijn voorganger. Fans van Zyklon, Myrkskog en wellicht Thorns zullen evenwel zeker uit de voeten kunnen met dit album.
Tracklist:
1. Warhead
2. Pathetic Submission
3. The Rebellion
4. Transition
5. Epilogue
6. Hellfire
7. Concept of Honesty
8. Death's Disciples
9. Obligation to Prevail
