Erg veel is er niet veranderd: de pseudo-intellectuele, Cradle of Filth-achtige titels zijn gebleven en de muziek is nog altijd erg keyboardgericht. Gelukkig is de zang stukken vooruit gegaan sinds nieuwe zanger Mikko Häkkinen (nee, niet de autocoureur) is toegevoegd aan de line-up. Bovendien is de productie wat vetter, waardoor de muziek wat agressiever overkomt. Een ander pluspunt is het sporadische gebruik van ijzersterke cleane zang, waardoor het geheel afwisselender overkomt dan voorganger Midnight Horror. Fans van bands als Cradle of Filth, Dimmu Borgir en overige 'gelikte' symfonische black metalbands kunnen zeker eens een luisterbeurtje wagen. Beste nummers: Chaosworm, het afwisselende titelnummer en het catchy Pseudogods (met erg sterke zanglijnen: het terrein waarop de band duidelijk de meeste winst heeft geboekt in vergelijking met voorganger Midnight Horror).
Hoewel Twilight Ophera in feite een band is die gedoemd lijkt altijd in de marge actief te zijn, is het in ieder geval goed om te zien dat de band gestaag vooruitgang boekt. Het debuutalbum Shadows Embrace the Dark was nog een draak van een plaat, maar met Midnight Horror liet de band in ieder geval al horen redelijke nummers te kunnen schrijven. Op het nieuwe werkstuk zijn de voornaamste minpunten van het vorige album weggepoetst, wat uiteindelijk een behoorlijk vermakelijk album heeft opgeleverd. Het wordt nog eens wat met Twilight Ophera!
Tracklist:
1. ChaosWorm
2. Trapped in Husk of a White Crow
3. Bow Before My Dark
4. The End of Halcyon Age
5. Pseudogods
6. Leperthrone
7. Gothic Prelude of Capricious Equanimity
8. Cruciferous Lunacy
9. Paragon of Pregnant Night
.jpeg){kind=small}
