Wat horen we? Takken, junglegeluid? Inderdaad, de eerste drie seconden, daarna is de pletwals genaamd "Roots Bloody Roots" vertrokken. Cavalera schreeuwt tegen iedereen die het wil horen dat hij ze terug naar hun "roots" zal brengen. De gitaren klinken vetter dan een vrachtwagen verse hoeveboter, terwijl de drums simpelweg subliem te noemen zijn.
"Attitude" is de naam van de volgende killer. Een exotische intro kondigt een nieuwe draaikolk van brutale rock aan. Gitaren die om je oren vliegen, laaggestemde basdeunen en afwisselende drums, je wil zo de straat op om eens goed te moshen en te brullen. Max heeft op deze cd ook iets te zeggen. HIj zal nooit de eerste prijs pozie krijgen, maar je merkt wel dat hij zich bewust is van de wereld waarin hij leeft, wat zich uit in sterke recht-voor-de raap lyrics.
Het album is een groot hoogtepunt, vol sterke songs, energie en afwisseling. De "tribal"-invloeden zijn duidelijk merkbaar door de gehele schijf (ondermeer dankzij het vlot drumwerk van Igor), maar in nummers zoals Jasco, Itsari en natuurlijk Ratamahatta is ze een essentiel onderdeel van de nummers. Sepultura plaveidde toen de weg voor de eerste generatie "nu-metallers" (luister maar naar het huiveringwekkende "lookaway" met Jonathan Davis en DJ Lethal).
Het is jammer dat deze band gesplit is, want noch Soulfly noch de huidige Sepultura zijn slechte bands en beiden brengen goede cd's uit, maar Max heeft geen muzikanten zoals z'n broer Igor rond zich en de anderen hebben geen inspirerende persoonlijkheid meer in de band. Dit is een review uit nostalgie, luister naar het hoogtepunt van een van metal's belangrijkste bands en geniet.
Tracklist:
1. Roots Bloody Roots
2. Attitude
3. Cut Throat
4. Ratamahatta
5. Breed Apart
6. Straighthate
7. Spit
8. Lookaway
9. Dusted
10. Born Stubborn
11. Jasco
12. Itsari
13. Ambush
14. Endangered Species
15. Dictatorshit