Bij "volwassenheid" doemt meestal het extreme beeld op van Sting-achtig semi-akoustisch midtempo geneuzel. Een worst case scenario dat aanvankelijk reuze meevalt. De cd opent immers met het knalharde doch melodieuze "Turn Away", megasolo incluis. Hier merk je dat Shaaman voorzichtig met electronica experimenteert op een manier die Nostradameus ook al introduceerde op hun "Hellbound". Later zullen we dat nog tegenkomen op "In The Night", het meest experimentele nummer van de cd. Naast negen eigen nummers vinden we nog een vertolking van Sister Of Mercy's "More". Ooit nog geschreven door Jim Steinman, de songwriter die door gebrek aan inspiratie tegenwoordig zijn nummers recyclet.
Het is te merken wat Shaaman onder "volwassen" vat. Het merendeel rockt wel, maar de atmosfeer is wat gevoeliger, zelfbewuster. Kort genomen zou je kunnen zeggen dat de nummers een soort powermetal lite met Shaaman-sausje (luchtig en betoverend, maar tegelijkertijd met beide benen op de grond) zijn. De ballad "Innocence" is gevoeligheid ten top. Met vreugde kan ik melden dat Andr Matos hierop uitstekend presteert, voor wie het kan verdragen dan.
Dan rijst er tot slot n vraag bij mij op. Waar is het spirituele? Ja, het zweverige is aanwezig, maar schaars. UIk had op z'n minst een paar machtige en overdonderende tribals verwacht, drums zijn immers nog steeds het instrument van de duivel. Van een Braziliaanse band die "Shaman" heet en na bezoek aan een Amazone shamaan zich genspireerd voelt om een extra A (van "alma", Portugees voor de ziel) aan de naam toevoegt verwacht je niet minder. De band zal het misschien als clich zien, maar heeft iemand ooit Tankard beschimpt omdat die (Duitse thrashband) teveel op zijn bierbuikenimago leunt?
Tracklist:
1. Turn Away
2. Reason
3. More
4. Innocence
5. Scarred Forever
6. In the Night
7. Rough Stone
8. Iron Soul
9. Trail of Tears
10. Born To Be
