Zo stond uw ondergetekende onlangs in de keuken met een "Chicken Masala" (Hindoestaanse kip) in `t vooruitzicht en muziekje op de achtergrond. Bijna onopgemerkt, totdat de chicken plots alle kanten op begon te stuiven, ontdaan van kopf, poten, en overige overbodige, niet verteerbare, bijzaken.
De boosdoener en onruststoker hield zich ondertussen schuil in mijn veilige cd-speler. Maar nu we het beestje bij de naam gaan noemen zal ik u Psyopus zonder onnodig tijdgerek onthullen. U bent bij deze dus gewaarschuwd. Mocht u plots last krijgen van psychotische agressieaanvallen, spastische kwijlminuten waardoor de nieuwe jas van uw treingezelschap bezwijkt of vernielzuchtige driftbuien, u hoeft de rechtzaal alleen nog maar toe te spreken met "Psyopus made me do it" en u gaat vrijuit!
Psyopus is een piepjonge band die van aanpakken weet. Hoewel deze band nog nauwelijks 2 jaar adem heeft opgespaard weten de jongens uit Rochester al feilloos hoe je een gezond gehoorkanaal vilt, fileert, stooft en opdient. De muziek van Psyopus is daarmee zeker weten niet voor een ieder weggelegd.
Psyopus maakt op het debuutalbum "Ideas Of Reference" een shizofrene, opgefokte en hysterische mix van death, grind en humor. Als een stel hondsdolle pitbulls gassen de Psyopussers zich door de 9 nummers heen. En wee uw gebeente als u ze het pad verspert.
Maar, om nog even terug te komen op mijn "Chicken Masala". Hoewel met enige moeite, kwam het ook met de kip uiteindelijk helemaal goed en kon ik eindelijk (na de cd te hebben uitgezet, ter voorkoming van een chickenrun in mijn maag) van een welverdiende hap genieten, de aankomende recensie ondertussen overdenkend. Tot ik plots een bewuste blik op mijn bord wierp en de recensie daar in feite al zag liggen.
Op mijn bord lagen duidelijk herkenbare stukjes kip, paprika, prei, cashewnoten en mango met rijst en saus vermengd. Alles op 1 onregelmatige hoop, maar stuk voor stuk wel defenierbaar. En geloof het of niet, de muziek van Psyopus zit eigenlijk net zo in elkaar.
"Ideas Of Reference" is in feite opgebouwd uit een hele hoop losse stukjes muziek. U zult er geen regelmaat noch patroon in vinden, hoe hard u ook zult zoeken. Wat wel aanwezig is, is duidelijke herkenning. Sommige (terugkomende) muziekfragmentjes zijn wat korter en strakker (rijstkorreltjes), andere fragmentjes zijn groter, onregelmatiger en kleurrijker door ingewikkeldheid (mango). Weer andere zitten boordevol muzikale verzadiging (kip) en natuurlijk niet te vergeten de humoristische inbreng waardoor je rood aanloopt van het lachen (paprika). En het mooie is, al deze muziekjes worden in willekeurige volgorde door een onzichtbare saus aan elkaar gelijmd tot geflipte, hectische en verrassende nummers. De meeste nummers zijn overigens vrij kort (op het laatste nummer, "Bones To Dust", na, die 15 minuten duurt. En laat u vooral niet van de wijs brengen door de stilte die er plots valt, het nummer heeft nog een verborgen geheimpje!) en krachtig, zowel van muzikale als van vocale aard. Het helse gekrijs en gekerm gaat werkelijk door merg en been.
U leest het al. Psyopus is zeker geen alledaagse band en vooral een band die zeker enige adoptatie vereist. Hoewel liefhebbers van bands als The Dillinger Escape Plan, Isle Of Man, The Red Chord en Ephel Duath al wel een meevaller genieten. Psyopus heeft absoluut een eigen smoel maar is kwalitatief minstens net zo goed en muzikaal net zo hectisch (zo niet erger!) als de bovengenoemde bands.
Zonder meer een aanrader voor de stalen zenuwen onder ons.
En, mocht u nu benieuwd zijn naar het volledige recept van "Chicken Masala", schroom niet!
Tracklist:
1. Mork And Mindy
2. The White Light
3. Death, I...
4. The Long Road To The 4th Dimention
5. Mannequin
6. Mirrorim
7. Lmogens`s Puzzle
8. Anomaly
9. Bones To Dust
