Ik zal mijn pen nog maar eens als woordwapen hanteren. Ik ben nog steeds erg te spreken over het oude U2 werk maar tegenwoordig heb ik een haat/liefde verhouding met dit Ierse collectief. Ik erger me al jaren dood aan Bono De Wereldverbeteraar. Een uitspraak als �met 3000 Euro kan je een Afrikaans dorpje een jaar lang onderhouden� (waarom doe je het dan niet Bono?) en zijn contacten met wereldpolitici ergeren me steeds meer. Wist je dat Bono slechts twee procent van zijn totale vermogen aan goede doelen geeft? Dat is procentueel minder als de jaarlijkse gift van meer dan tachtig procent van alle Nederlanders. Met de kledinguitgaven van meneer De Wereldverbeteraar alleen al kan je jaarlijks meer dan 120 Afrikaanse dorpen redden!

Waarom vermeld ik dit in een recensie van de nieuwe Klimt 1918? Omdat deze uitgave me erg doet denken aan Bono en U2 toen ze nog echt een revolutie wilden ontketenen. Deze Italianen, vernoemd naar het sterfjaar van een groot kunstenaar, mixen met groots gemak U2 elementen met hedendaagse Anathema/Katatonia.

�Dopoguerra� is een conceptalbum dat ons terug flitst naar Itali�, net na de tweede oorlog. Dit werk zou eigenlijk niet mogen ontbreken op de soundtrack van �La Meglio Giovent��. Dit geniale stukje filmkunst overliep in zes uur een familiekroniek (door verschillende decennia heen) en ademt soms dezelfde sfeer uit als �Achter De Oorlog�. Alleen jammer dat dit album veel te vroeg afklokt. Het debuut �Undressed Momento� wordt volledig overklast en de romantici onder ons zullen uren zwoel genieten. Laat de volgende U2 maar in de winkel liggen, en koop dit �Dopoguerra�. Snelle beslissers kunnen ook opteren voor een dubbel cd digipak.

Tracklist:
1. -
2. They Were Wed By The Sea
3. Snow Of 85
4. Rachel
5. Nightdriver
6. Because Of You Tonight
7. Dopoguerra
8. La Tregua
9. Lomo
10. Sleepwalk In Rome