Bassie en Adriaan, Gert en Hermien, Grave Flowers. Dit zijn alle drie duo�s die mensen wil raken met hun muziek. Onze kindervrienden proberen dat te bereiken met eenvoudige vrolijke melodietjes, het botoxduo met volkswijsjes en Grafbloemen met een portie gothic/doom. Moge het duidelijk zijn dat ik het laatste duo prefereer. Deze Zweedse band(?) bestaat uit Matte Andersen en Jason Janson en spelen ruwweg gezegd een optelsom van My Dying Bride en The Wounded. Deze uitkomst wordt gedeeld door een dosis Paradise Lost en vermenigvuldigd door wat Lake Of Tears.

Dit Zweedse tweetal heeft de muziek van �Incarcerated Sorrows� gecomponeerd op basgitaar en dat houdt in dat alles erg ritmisch aanvoelt en logisch is opgebouwd. De zangpartijen van Matte zijn divers maar soms klinken er toch enkele onzuivere noten door, maar dat vergeven we hem direct want alles komt duidelijk uit het hart. En hoe kan je kritiek geven op iemand die zijn ziel bloot legt? Kan je �berhaupt als buitenstaander oordelen over iemands gevoelens?

Commercieel is dit album ook een schot in de roos: het wordt nergens te gothic, nergens te depressief en nergens te complex. Een nummer als �Sleep Demons Sleep� is na ��n luisterbeurt al niet meer uit je hoofd te krijgen en de rest van het materiaal zit ook puik ineen. Ik wil ook mijn complimenten uiten voor het eenvoudige maar essenti�le toetsenpartijen van Matte�s vrouw Elena. Het afsluitende �Leaving The Warzone� is een Count Raven cover die jammer genoeg op mijn exemplaar ontbreekt. Zal ik dit sfeervolle plaatje dan toch nog eens moeten aankopen?

Tracklist:
1. At Night
2. Lackrosy
3. Fear Of Future
4. Sleep Demons Sleep
5. Freeze The Time
6. Save Me Or Destroy Me
7. Erase/Delete
8. Cold Despair
9. Your Memory Lives On
10. My Final Night
11. Leaving The Warzone