Ook de gitarist van Inner Visions, Dominique Lourguin, speelt bij Rhapsody, maar dan alleen tijdens de live-optredens. En ook al horen we de naam van die andere band vaak vallen, Inner Visions speelt niet zulke innovatieve power metal. Het toverwoord hier is clich. De power metal klinkt geen moment verrassend of avontuurlijk. Maar ja, toch is het allemaal wel goed. De gelikte productie helpt daar aan mee en we hebben te maken met ervaren muzikanten. Het gitaarspel is weer flitsend en de keybords zijn prominent aanwezig, maar weer niet t. Zanger Julien Jacquemont doet me denken aan Mathias Blad (ex-Falconer) en zingt vooral in de lagere regionen.
Dat de band power metal speelt, dat zullen we weten! Na de intro worden de nummers tot aan instrumentaaltje Maze Of Nowhere in hoge snelheid gebracht. Pas bij de (clich-)ballad Wake Up With A Smile wordt er voor het eerst gas terug genomen, om met The Prophecy weer verder in hoog tempo te gaan. Het voordeel van de vele snelle nummers is natuurlijk dat de meeste power metal fans wel op hun wenken zullen worden bediend. Immers, de snelle nummers zijn altijd de hoogtepunten. Nadeel is dat alles wel in hetzelfde tempo wordt gebracht, waardoor de nummers wat zielloos overkomen.
Het afsluitende When We'll Be Kings is een kruising tussen een ballad en een trage headbanger. Het zorgt op het laatste moment toch nog voor de broodnodige afwisseling. Maar goed, het is zeker een degelijke cd geworden. Je hoort dus niks nieuws, maar alles wordt professioneel gebracht. Ik denk dat de fans van het genre hier wel mee uit de voeten kunnen.
Tracklist:
1. Asleep
2. Big Brother
3. Behind The Grid
4. Eliminate
5. In The Name Of...
6. Control The Past
7. Maze Of Nowhere
8. Wake Up With A Smile
9. The Prophecy
10. When We'll Be Kings
