Bijna iedere metalhead heeft wel eens gehoord van de Duitse band Pik. Niet dat de muziek zo goed is, nee, het is de wat lullige naam die meestal blijft hangen. Geen reviewer die het kan laten om aan de haal te gaan met die bandnaam. De reden dat je nu deze review zit de lezen is waarschijnlijk hetzelfde. "Das Scheit"? Poep ja, maar in het Duits is het gewoon een blok hout.

Woodblocks kom je echter niet tegen op dit album met de al even onsubtiele naam "Superbitch". De vier fabrieksmannetjes van Das Scheit laten hun (ex) vriendinnen een poepie ruiken (sorry) met semi-melancholische Industrial die niets met Fear Factory en omstaanders te doen heeft. Denk bij "Seven Seconds" aan een The Ancient Gallery die aan de ene kant met weemoed terugdenkt aan geleden relaties maar ook briesend voorbereidingen treft voor het volgende slachtveld. Directer verwoordt: Electro en Goth samples, rockende melodie�n, stevige riffs en gestoorde vocalen. "Catpiss" laat weinig aan de verbeelding over: "You may suck my dick before you leave my bed". Een scherp contrast met het bij vlagen vals gezongen "Lonely Walk".

Zeggen dat dit album geen drol aan is zal niet alleen weinig gelach veroorzaken, het is ook nog eens een foute opvatting. Superbitch is een redelijk meer dan best wel leuk album voor de fans van Marylin Manson en Deathstars maar ook draaibaar in electrogoth-clubs, laat ik het daar bij houden.

Tracklist:
1. Seven Seconds
2. Coming Up Roses
3. Much Deeper
4. Splinters
5. About U
6. Earth Stands Still
7. Shoot Song
8. Catpiss
9. Hardbody
10. Long Walk
11. Lonely Walk
12. Until I've Been Forgotten