Is dit vierde volledige album van de Duitsers dan slecht? Nee, zeker niet, maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat niet iedereen de muzikale punica-oase die Freedom Call verspreidt even goed kan waarderen. Bovendien is Freedom Call zon band die op ieder album een paar heerlijke power metal-hymnes aflevert, maar waar ook op ieder album wel een paar mindere, ongenspireerde nummers terug te vinden zijn. Het begin van The Circle of Life is in ieder geval veelbelovend, met de fiere midtempo-hymne Mother Earth en het catchy Carry On. Samen met nummers als Hunting High and Low (nee, geen Stratovarius-cover), het bervrolijke Starchild en The Eternal Flame behoren deze nummers toch tot het betere werk van Freedom Call tot op heden. Jammer genoeg doen oninteressante nummers als The Rhythm of Life en het titelnummer daar dan weer enigszins afbreuk aan. Ook de teksten zijn nu niet bepaald om over naar huis te schrijven, maar dat neem ik bij power metal meestal wel met een flinke korrel zout.
Al met al flikt Freedom Call op The Circle of Life hetzelfde kunstje als op de voorgangers Crystal Empire en Eternity. Ze leveren een paar geweldige meezingers, enkele opvullers en nog een handvol aardige nummers af, waarmee de band zeker weer een paar jaartjes vooruit kan. Erg verassend is het gebodene natuurlijk niet, maar met een bandnaam als Freedom Call zullen de verwachtingen op het gebied van originaliteit toch al niet al te hooggespannen zijn geweest, vermoed ik zo. Een lekker tussendoortje.
Tracklist:
1. Mother Earth
2. Carry On
3. The Rhythm of Life
4. Hunting High and Low
5. Starlight
6. The Gathering
7. Kings & Queen
8. Hero Nation
9. High Enough
10. Starchild
11. The Eternal Flame
12. The Circle of Life
