Paradise Lost is ��n van de belangrijkste en invloedrijkste metalbands uit de jaren �90. Ze hebben altijd hun sound vernieuwd en de enige constante in hun discografie is de depressieve sfeer. Na hun standaard deathmetaldebuut �Lost Paradise� verbaasden ze iedereen met het trendzettende �Gothic�, het legendarische �Shades Of God�, het niet kapot te krijgen �Icon� en het rustige maar sublieme �Draconian Times�. Daarna haakten veel metalfans af ondanks het uitstekende niveau van het met popinvloeden doorspekte �One Second�. Toen ze daarna probeerden Depeche Mode naar de kroon te steken met �Host� was de koek op. De rockplaten �Believe In Nothing� en �Symbol Of Life� belandden in de marginaliteit en nu proberen de Britten het opnieuw met een titelloos album. En dan geven me dit monument uiteraard graag terug een kans.

Het eerste wat opvalt is dat er terug stevige powerchords te horen zijn, maar de nummers worden toch weer volledig gedragen door poppy refreinen en door Nick�s stem. Opener �Don�t belong� doet gedurende de eerste minuut (keyboard!) nog denken aan vervlogen tijden maar daarna evolueert het geheel in een moderne rocknummer met een melancholische randje. Gitarist Greg Mackintosh heeft ook wat hardere liedjes neergepend zoals �Close you eyes�, �Laws of cause� en �Redshift�. De twaalf levensliederen duren allemaal rond de vier minuten en zijn soms wel wat inwisselbaar voor elkaar. Single �Forever After� blijft hangen maar behoort toch tot ��n van de mindere momenten van deze schijf. Oude fans zullen wellicht nog het meest genieten van het begin van �Over The Madness� dat lekker vertrouwend aanvoelt. Je kan deze hele plaat omschrijven als �Symbol Of Life� gemengd met de sfeer van �One Second� en heel af en toe hoor je een ge�pdate melodie van �Shades Of God�.

Verwacht dus geen electro, (death)metal, gothic of een mensenonterend potje doom maar een modern stevig songgericht rockalbum. Dit is een mooi plaatje dat bewijst dat de heren nog wel goede nummers in elkaar kunnen botsen. Maar de sfeer van vroeger wordt zelden bereikt, er staan zeker geen onsterfelijke klassiekers op dit album, alles klinkt ook te braaf �n zanger Nick Holmes kan beter en emotioneler zingen (jammer dat zijn stem vaak door de effectenbak is gehaald). Nu hoop ik dat Paradise Lost terug op hort gaat en de beste nummers van dit �Paradise Lost� combineert met alle oude klassiekers. Dan zou de cirkel pas �cht rond zijn. De gelimiteerde versie steekt in een mooie digipak en bevat twee vage maar geslaagde remixen en de video van de single.

Tracklist:
1. Don�t Belong
2. Close your eyes
3. Grey
4. Red Shift
5. Sun Fading
6. All This Was
7. For All you Leave Behind
8. Accept the Pain
9. Shine
10. Spirit
11. Forever After
12. Over the Madness
13. Don't Belong (String Dub Mix) (bonus track)
14. Over The Madness (String Dub Mix) (bonus track)
15. Forever After (Video) (bonus track)