Bruce Dickinson vs. Rob Halford. Dat is toch wel het duet van de eeuw. "The One You Love To Hate", op Halford's eerste solo album, maakt menigeen verlangen naar meer. Tevergeefs. Maar misschien is het Zweedse Unchained een voldoening scheppend suggoraat. Zanger Per Karlsson, die zich Halford's ik-zing-niet-laag-ik-zing-niet-hoog stem heeft aangemeten en daar een supplementje Eric Adams (Manowar) aan heeft toegevoegd, krijgt op Unchained's debuut rugdekking van Locomotive's Breath zanger Mattias Osbeck, de Bruce Bruce van de twee.

Nu ga ik misschien wel wat kort door de bocht. Wie is Unchained? Een nieuw heavy metal bandje onder de vlag van Sound Riot Records, die een titelloos debuut presenteert. Heavy Metal? Hoe dan? Wel, de Iron Maiden referenties zijn niet aan te slepen. We hebben een part-time Bruce Dickinson en de intro van track numero uno, "My Guide", is natuurlijk een onge�nspireerde fotokopie van "Aces High". En voelen de solo's niet erg naar een lichtvoetige Dave Murray?

Zowel de hoes (het eerste artwork van Mattias Nor�n waar ik van onder de indruk ben) als de teksten suggereren dat de jongens gek zijn op het spelen met stofjes en chemicali�n. Voortaan iets beter roeren jongens, want de composities zijn tamelijk standaard en experimenten willen nog wel eens schokken en tot rare kleurtjes leiden. Het aardigst zijn tot nog toe "Ghost Of The Alchemic Hall" en het balladeske "I Dream".

Met kopi�ren, klonen, jatten of gebrek aan originaliteit kom je in dit huis meestal niet weg, maar Unchained krijgt een voorzichtig voordeel van de twijfel. Ook omdat dit album met bijna twee�nveertig minuten bondig genoeg is om interessant te blijven. Het kan beter, maar het kan nog altijd onmeunig veel beroerder.

1. My Guide
2. The Analyst
3. Ghost Of The Alchemic Hall
4. Theater Of Fear
5. I Dream
6. Ordinary Sinner
7. Like The Candle
8. The Great Witch Hunt
9. Seventh Sin