In Japan verkocht hij de laatste tien jaar nog wel albums maar de verkoopcijfers in Europa en Amerika waren maar povertjes. De man laat het gelukkig niet aan zijn hart komen en brengt weer een nieuw album uit met alweer een nieuwe line-up. De titel Pedal To The Metal zegt genoeg, na enkele duistere en meer experimentele albums speelt hij weer resoluut de Heavy Metal kaart uit. Chris voelt zich duidelijk zeer lekker in zijn vel want de tien nieuwe nummers klinken zo ongelofelijk fris. De ene na de andere explosieve riff wordt afgevuurd en in elk nummer zitten geweldige solos. De nummers zijn erg kort (van 3 tot maximum 4 minuten) en er wordt geen noot teveel gespeeld. Dit is gewoon heerlijke US Metal met een geweldige gitarist.
Ik hoop dat Yngwie Malmsteen dit album eens luistert want dan kan hij terug horen hoe het wel moet. Dikzak, laat de vervelende en uitgemolken arpeggios maar eens achterwege en schrijf gewoon een lekker metalalbum als dit Pedal To The Metal! De teksten zijn vrij standaard maar in Punk deelt mister Impellitteri wel wat klappen uit aan verschillende collegas (Read his words and watched 8 mile, white man thinks hes a black mans child). Het meest spontane album dat ik in een jaar hoorde. Het doet wel pijn aan mijn hart dat niemand minder Derek Riggs (ex-Iron Maiden) het spuuglelijke artwork heeft verzorgd. Stiekem hoop ik wel nog steeds dat Chris eens samen een plaat gaan maken met de geniale Paul Gilbert.
Tracklist:
1. The Iceman Cometh
2. The Writings On The Wall
3.
The Kingdom of Titus
4.
Destruction
5. Hurricane
6.
Judgement Day
7.
The Iceman Cometh
8.
Punk
9.
Propaganda Mind
10.
The Writings On The Wall
