The Priest is back! Sinds de aankondiging vorig jaar, dat Judas Priest weer herenigd was met Rob Halford, kon ik mijn geluk niet op. Het moment waar trouwe fans al jaren op hebben gewacht. Direct volgde een wereldtournee om dit feit en hun dertig jarig bestaan te vieren. Tevens werd er een box-set gelanceerd en kwam al snel de aankondiging van een nieuw album. Dat nieuwe album zal binnenkort in de winkels liggen onder de naam Angel of Retribution.
Het is wel duidelijk dat de hereniging van Rob Halford met het nest dat Judas Priest heet uitbundig gevierd en getoond moet worden, want op de cover van Angel of Retribution valt maar liefst vier keer het oude logo uit de pre-‘Ripper’-periode te ontwaren! Een prachtige cover overigens, met een figuur die sterk doet denken aan die op het album ‘Jugulator’ en geheel in stijl van ‘Painkiller’. Dat belooft wat voor de muziek, want dat is waar het uiteindelijk om draait. De verwachtingen zijn natuurlijk hoog. Kan Judas Priest waarmaken waar iedereen op hoopt nu Halford de gelederen weer komt versterken?
Jazeker! Is hier op het antwoord, want Angel of Retribution mag er zijn. De plaat begint goed met de krachtige opener ‘Judas Rising’ waarin Rob Halford laat horen dat hij nog steeds de hoge noten weet te halen. Een nummer waarvan je al aan de titel kunt zien, dat het feit dat Judas Priest nog steeds springlevend is uitbundig gevierd moet worden. Tekstueel staat dit nummer en ook enkele andere nummers van dit album als ‘Revolution’, ‘Worth Fighting For’, ‘Demonizer’, etc., etc.—in vrijwel elk nummer zit een verwijzing—dan ook in het teken van de terugkeer van de Metalgod en Judas Priest’s dertig jarig bestaan.
’Deal with The Devil’, ‘Demonizer’, ‘Wheels of Fire’ en ‘Hellrider’ zijn de wat snellere nummers op het album, waarvan de eerste twee genoemde de beste zijn. Met name ‘Deal with The Devil’ doet erg denken aan de Priest van de jaren tachtig en ook aan de vlugge rocknummers op Halford’s solo-album ‘Resurrection’. ‘Demonizer’ laat goed horen, dat de Ripper-jaren niet vergeten zijn met hier en daar wat ruwe kantjes en stevige dissonanten en ‘Hellrider’ lijkt compositorisch wel een verloren track van het ‘Painkiller’-album.
’Revolution’ vormt een vreemde eend op het album. Een blues rock-achtig nummer, zoals we ze kennen van de Judas Priest albums uit het einde van de jaren zeventig, maar dan in een wat steviger jasje. Het album telt ook nog eens drie langzamere nummers waarvan ‘Worth Fighting For’ de meest interessante rockballad is. ‘Angel’ lijkt enorm veel op ‘She’ van Halford’s soloplaat ‘Crucible’ uit 2002. Niet onaardig, maar bijzonder is het ook niet, evenals ‘Eulogy’. Angel of Retribution sluit af met het tien minuten durende ‘Lochness’. Een dramatisch traag voortslepend nummer, dat het vooral moet hebben van het heerlijke musical-achtige refrein en de nijpende dissonanten in de coupletten. De spookachtige zang van Rob Halford die hier en daar gedubbeld wordt door een krijsende gitaar maakt het geheel af. Over het algemeen is de eerste helft van het album beter dan de tweede helft.
Voor veel fans zal Angel of Retribution een vleesgeworden droom zijn. Het is niet het beste album dat Judas Priest ooit gemaakt heeft, maar wel een zeer goed album. Ondanks enkele ietwat matige nummers zoals ‘Angel’ en ‘Eulogy’ en een paar standaard Priest-tracks is Angel of Retribution een aanrader voor alle liefhebbers van met name de ‘Painkiller’-periode, maar ook andere stijlperioden zijn er op terug te horen. De lyrics liegen er niet om “The painkiller rises again…” (uit Demonizer). Inderdaad, Priest gaat verder waar het gebleven is na Painkiller, maar vergeet de muzikale kunstjes uit de Ripper-periode en Halford’s solocarrière niet, wat misschien wel vooral te danken is aan de productie en invloeden van Roy Z die ook al betrokken was bij Halford’s laatste soloplaten. Een volmondig: The Priest is back!
Tracklist:
1. Judas Rising
2. Deal with The Devil
3. Revolution
4. Worth Fighting For
5. Demonizer
6. Wheels of Fire
7. Angel
8. Hellrider
9. Eulogy
10. Lochness
