�En we zijn al wat nieuwe songs aan het schrijven.� Dit waren de laatste woorden van zanger Patrik Johansson in een interview met Metalfan. Dat interview vond vorig jaar plaats naar aanleiding van het uitstekende debuut �Of The Son And The Father�. Die nieuwe nummers zijn wel heel snel geschreven en opgenomen, want geheel onverwacht viel de nieuwe Astral Doors getiteld �Evil Is Forever� op mijn Mickey Mouse-deurmat.

De heren (zelfde line-up) hebben het voor elkaar gekregen om w��r elf leuke hardrock neer te pennen in de stijl van Dio, Black Sabbath (m�t Dio) en Rainbow (m�t Dio). Zanger Patrik Johansson klinkt nog steeds als de zoon van (rara) Ronnie James Dio en de gitaarriffs zijn allemaal variaties op Blackmore/Campbell gitaarriedels. Het heeft geen zin om specifieke nummers aan te halen want elk nummer klinkt gewoon ouderwets lekker en ik kan helemaal niets negatiefs over �Evil Is Forever� bedenken. De originaliteit mag dan wel compleet nul zijn, de genietbaarheidsfactor is honderd.

De productie is ook weer uitmuntend (Peter T�gtgren in zijn befaamde Abyss Studio �n Vince Sorg in zijn Principal Studios) en de heren wisten me ook live te overtuigen op Wacken Open Air 2004 waar ze op dezelfde dag als Dio aantraden. Neen, dat kan geen toeval meer zijn, Patrik moet wel een onechte zoon zijn van de beste hardrockzanger aller tijden. Alleen mis ik nog steeds een epische afsluiter in de stijl van �Gates Of Babylon� en �Egypt (The Chains Are One)�, maar dat is hopelijk voor de derde Astral Doors plaat. (H)eerlijk tijdloos, complexloos en charmant album.

Tracklist:
1. Bride of Christ
2. Time to rock
3. Evil is forever
4. Lionheart
5. Praise the bones
6. Pull the break
7. Fear in their eyes
8. Stalingrad
9. From the cradle to the grave
10. The flame
11. Path to delirium