Er is geen spoor van zijn vroegere broodheer te bekennen, want het zijn gitaren die aan het woord zijn in plaats van electronica. In de promo-sheet worden er vergelijkingen gemaakt met onder andere Anthrax, In Flames en nog meer bands. Maar bij mij komt er nog een band op in mijn gedachten: Machine Head. Echter wordt er wat meer gerifft, terwijl er ook een flinke portie melodie in de muziek voorbij komt. Opener Violate is daar het perfecte voorbeeld van. Als we verder kijken, horen we ook veel afwisseling. De meeste nummers zijn lekker up-tempo (A Price On Your Head), terwijl er af en toe ook eens een powerballad voorbij komt. Het nummer Near Extinction (met een gave opening) lijkt me een geschikte single kandidaat. De zang is niet echt mijn smaak (beetje nu-metal achtige zang ala Papa Roach). Maar mocht je daar van houden, dan heb je een goede aan deze zanger.
Wat mij het meeste aanspreekt van deze cd, is het spetterende gitaarwerk. De combinatie van agressie en melodie is erg goed gedaan. De meeste solo's zijn echte krachtpatserij, net als de meeste riffs. Er is weinig aan te merken op dit meer dan prima debut van het engelse The More I See.
Tracklist:
1. Violate
2. Near Extinction
3. Suck On These Words
4. Paralyzed
5. Chez Wrong
6. Born Freaks
7. Fall
8. Friend Turned Enemy
9. Last Hope
10. A Price On Your Head
11. Smile
12. The Wolves Are Hungry