Helveteshymner (hymnes uit de hel?) is alweer de derde full length van deze Zweedse duivelaanbidders en bevat alles waar de liefhebber van ondergrondse grafherrie van zal gaan kwijlen. De negen nummers op dit album klinken namelijk doordacht, zitten productioneel gezien uitstekend in elkaar (de sound valt te vergelijken met die van Thy Primordial en Dark Funeral op de latere albums) en zorgen bovendien voor bevroren boxen. Ik ben niet bekend met het eerdere werk van de heren, maar met dit album levert de band dus in ieder geval een erg overtuigend visitekaartje af.

Hoewel de originaliteit ver te zoeken is op dit album, bewijst Blodsrit dat het schrijven van pakkende, ijzige nummers belangrijker is dan het verleggen van grenzen. Er is geen enkele vuller te vinden op Helveteshymner en vooral nummers als Griftevisa, Horns en Illdjarn (met ruimte voor opvallende, maar niet verkeerd uitpakkende cleane zanglijnen) weten door de uitstekende gitaarlijnen in positieve zin op te vallen. Het meest opvallende nummer op Helveteshymner is echter de Candlemass-cover Solitude, die in een black metaljasje gestopt is, maar desondanks nog altijd uitermate naargeestig overkomt.

Over dit soort albums hoef ik eigenlijk niet veel woorden vuil te maken. Liefhebbers van Ragnarok en de eerder genoemde bands Dark Funeral en Thy Primordial kunnen zonder twijfel hun slag slaan. Liefhebbers van experimenteler ingestelde bands raad ik aan eerst het album te luisteren.

Tracklist:
1. In Melancholy...
2. Griftevisa
3. Sj�lslig Sj�lvd�d
4. Vanmakt
5. Horns
6. Ridding a Pest
7. Illdjarn
8. Solitude (Candlemass cover)
9. Praise Suicide