Welgeteld een halve minuut weet het Tsjechische Agony mij te boeien. Vanaf dan blinkt de band uit in anonieme riffs, onsamenhangende structuren, matige grunts en krachteloze ingetogen passages. Call the Rain blijkt al het tweede album van de band te zijn, na het in 1999 verschenen Ashes to Ashes, Dust to Dust. Ik vraag me af wat de leden in de tussenliggende vijf jaar hebben uitgespookt. ��n ding weet ik echter zeker: ze hebben niet al die tijd liggen broeden op deze opvolger.

Agony probeert een soort mengeling van slome death metal en romantische gothic metal te maken (z�nder de kenmerkende �opera-zang�), overgoten in een doom-sausje. Of het nu echter wat hardere nummers als Doom Theatre, 4U en Winter Flower betreft, of meer keyboardgerichte �gothic� nummers als Last Wish en Call the Rain aangaat, nergens weet Agony ook maar iets van emotie of interesse op te wekken. Voeg daar de �special guest� Dasa, die voor de zwakke vrouwelijke vocalen verantwoording moet afleggen, aan toe en het feest is compleet.

Ik heb Call the Rain in de trein geluisterd, in bed, onder het afwassen en tijdens het computeren, maar iedere keer verdwenen de riffs en melodielijnen op het moment dat ze afgelopen waren alweer uit mijn hoofd. Een onge�nspireerd, bloedeloos en dodelijk saai album dus, waarop de leuke momenten op ��n hand te tellen zijn. Bij de eerste beelden van de toegevoegde clip van .Doom Theatre (een bandlid dat wat met zijn blote kont staat te schudden - nog niet eens het vrouwelijke bandlid verdomme, dat die doos zich nuttig maakt in plaats van halfgare zangpartijtjes in te zingen!) verspeelde Agony bij mij het laatste restje krediet.

Tracklist:
1. From Dusk Till Dawn
2. Doom Theatre
3. 4 U
4. Winter Flower
5. Dream Way
6. In Nomine...
7. Last Wish
8. Call The Rain
9. Skyline From Silence (bonus track)