Evenals Xasthur maakt ook Draugar gebruik van een enorm dikke rauw klinkende gitaarlaag. De vocalen staan meer achterin de mix en ook de drums zijn puur functioneel. De toegankelijkheid is dus ver te zoeken in dit geval en als fan van orkestrale black gothic metal zul je bij deze muziek dan ook maar weinig voldoening vinden. Slechts de essentie van black metal is hier als basis aanwezig en dankzij originele wendingen binnen de muziek worden toch bepaalde grenzen verlegd.
De vorige twee albums waren al uiterst genietbare rauwe meesterwerkjes en met dit album gaat het heerschap Hildolf er met gemak overheen. De rauwheid die als een soort waas over de muziek heen ligt verdoezelt allerlei details die alleen hoorbaar zijn naar veelvuldige beluistering en dat maakt dit soort muziek zo uniek. Ingewikkelde gitaarstukken of een overdaad aan blastbeats hoef je hier niet te verwachten, Hildolf verkent liever de tragere en meer slepende variant. In 8 lange nummers neemt hij je mee op een tocht door de diepste krochten van de hel en werkelijk alle menselijke emoties worden op de proef gesteld. Een soortgelijke ervaring had ik ook bij het 'Suicidal Emotions' album van Abyssic Hate, al is de muziek hier een stuk complexer.
De zang klinkt als die van een afgrijselijk gemarteld en wanhopig mens die vanuit de diepte over lawaai heen probeert te komen. Niet echt sterk, maar wel functioneel.
De speciale elementen in de muziek worden gecreerd door meesterlijke stukjes tokkelwerk op de gitaar en door vrij hoge bastonen, waardoor een zeer depressieve en naargeestige sfeer word geschept. Sommige passages zijn soms bijna noise (ambient)-achtig chaotisch, maar nergens word het slepende element uit het oog verloren.
Productioneel is alles verre van perfect, maar de echte black metal liefhebber zal deze rauwe sound juist omarmen. De eerste luisterbeurt zal weinig vrijgeven, maar de dieper liggende duistere schoonheden zullen zich weldra laten horen.
Wellicht zal de helse wanhopige muziek voor velen veel te langdradig of tergend zijn, maar mijn mening is juist dat een uur speelduur nog niet genoeg is voor deze duisternis. Het is niet makkelijk te behappen, maar nummers als I Come as a Curse en Wage a Final Battle moeten toch overtuigend genoeg zijn.
Een geniaal album van Draugar en verplichte kost voor de liefhebbers van bovenstaande bands. Aanbidders van Satan en depressie, grijpt uw kans!
Tracklist
1. Warrior Without War
2. I Come as a Curse
3. Infernal Existence / Grey Horizons
4. Wage A Final Battle
5. Trails of Blood that Lead to Dark Corners
6. 10 Fold / Tortured Old Soul
7. Laughing and Bleeding
8. Through the Dark Until You Die
